hayat her seye ragmen devam ediyor

insan bir yaşında yürümeyi, iki yaşında konuşmayı öğrenir, altı yaşına geldiğinde anaokuluna başlar, eğer imkânı yoksa başlayamaz...

sorarlar o insana ne olacaksın diye oda doktor, öğretmen veya başka bir şey olacağım der...

beş yıl okur sonra üç yıl sonra bir dört yıl daha sonra sonra sınava girer kazanamaz bir daha başlar kaznır ve altı yıl daha okur sonra uzmanlığı okumaya başlar, sekiz yıl dokuz yıl bilemedein on yıl hadi bir beşde benden onbeş yıl o insan okur hedefine ulaşabilmek için...

Artık ameliyatlara girer sözü geçer, sözü geçene kadar otuz yıl geçer ama o doktor olmuştur hayatındaki ana hedef ulaşmıştır. sonra birgün yola çıkar ve bir kaza sonucu sağ elini kaybeder. Hayatı yıkılır çünü otuz-otuzbeş yılını verdiği şeyi bir an kaycak gibi hisseder çünkü ana hedefinden uzaklaşmıştır.

Ama bu hedefe ulaşırken belkide unuttuğu yan hedefleri vardı. Evlenmişti, iki çocuğu olmuştu, kazandığı parayı yatarmıştı, rahatlamıştı hem zaten elli yaşındaydı bu mesleği yapabilmek için kırkdört yılını hebe etmemişmiydi...

Birden arkasını döner, gerçi tam dönmez yarım döner, karısını alır yanına bahçeli bir eve çıkar ve ana hedefini kaybetmiş ama yan hedeflerinden kazanmıştır. Bu kazancı ne kadar mı harcar??

sadece üç yıl...

Gerçeği görünceye kdar yaşadığı üç yılla, böyle birisini tanıyan ben ve ya bir başkası ne yapar iyi insandı, rahmet eylesin der. ve insanın üç yıllık yaşadığı mutluluğu aramaya koyulur ve hayatı devam eder...