söykü dergisi sayı 17 kalem

--spoiler--
Canan’ın ölmüş bedenini, sırlı camına sıçramış birkaç damlanın izin verdiği boşluktan görebiliyordu; bu elem verici görüntüye dayanamayan Ahmet, aynayı tek yumrukta kırdı, kırılan parçalardan birini eline aldı ve ayakta öylece duruyordu ki Canan gözlerini aralayarak:
- Ahmet, ben öldükten sonra keyif içinde yaşamaya devam etmeyi düşünmüyorsun herhalde, şu elindeki aynayla seni bana kavuştur, haydi!
Ahmet, gözleri korkuyla fal taşı misali açılmış bir elindeki kırık ayna parçasına, bir ayna parçasından yansıyan görüntüye, bir de Canan’a bakıyordu. Elindeki aynadan yansıyan görüntü konuşmaya başladı:
- Ahmet, sen hiçbir zaman güçlü biri olamadın ve bizi her zaman zayıflığa mahkûm ettin, şimdi elindekini al boynuna sapla, hem de hemen ve bu eziyetimize bir son ver! Haydi, şimdi!
--spoiler--

Hayallerinizi korku dolu kabuslara dönüştüren bir gerçeklik akıl sınırlarını zorlayan tasvirlerle sizi bekliyor!

(bkz: hayaldi gerçek oldu)