öcalan a özgürlük mitingleri

ne alışılabilir ne de anlaşılabilir mitinglerdir. cumhuriyet mitinglerinde, 10 kasım'da, ülkesi için birlik olmaya gidenler meydanlarda dayak yiyip, yöneticiler tarafından dışlanırken buna cesaret ediliyor olmasının ne anlama geldiğinin hesabının verileceği günü görmek için sabırsızlıkla beklenen olacaktır. *
çok değil 3 yıl önce taksimde boğazkesende kaldığım yurdun duvarına nevruz kutlamalarında çil yavrusu gibi kaçışan örgüt yanlılarının attığı molotof kokteylinin kokusunu hatırlıyorum, çok değil daha 2 yıl önce bir sabah taksim meydanda pkklı bir canlı bombanın patlattığı bombayı hatırlıyorum geç uyanmasaydım tam orda arkadaşımla buluşacaktım ölebilirdim, çok değil daha geçen bayram ziyaret ettiğim şehitliğe yeni getirilmiş olan askerin mezarını hatırlıyorum 21 yaşında, çok değil daha 3 gün önce başbakanın bir gaziye toplantıda" Gazisin eyvallah, ama gaziliği istismar etme" dediğini hatırlıyorum.

ama bu işin nasıl bu durumlara gelebildiğini hatırlamıyorum. zaman nasıl oldu da bizi bu durumlara getirdi anlamıyorum. ne zaman şiddet yanlısı olanları savunmak hak oldu, özgürlük arayışı oldu da, bunların affedilemez olduğunu söylemek istismar oldu, faşistlik oldu anlamıyorum. bu günleri hatırlamak istemiyorum. *