kinyas ve kayra

hiç uykum yok. hiç uyuyamıyorum. domuz gibi içiyorum. ama gözlerimi kapalı bile tutamıyorum. sabaha beş saat var. annemi düşünüyorum. nerededir şimdi. aynada kendime bakıyorum bazen. ve tek kelime etmesem vücudum yaşadıklarımı, hayattan ne anladığımı anlatmaya yetiyor. sağ omzuma kendi çizdiğim kelebek, beğenmediğim için üzerine attığım çarpı işareti ve altında aynı kelebeğin bir japon tarafından çok daha iyi işlenmişi. sol dirseğimin iki parmak yukarısındaki kurşun yarası. bileklerimdeki otuz dört dikiş. medeniyeti bir aralar, herkes gibi yaladığımı kanıtlayan apandisit ameliyatımın izi. ve sırtımı kaplayan, tanrı'nın yüzü. bilmiyorum... hızlı yaşadım. ama genç ölmekten çok, hızlı yaşlandım! ancak hayattayım.
kayra bir gün bana "mutsuzluğuna hiçbir çare aramıyorsun" demişti...

Bunu okumak yetmişti kitabı almam için... belki sizin içinde yetebilir. sebep olabilirsem ne alâ bana... sırayla gidiyorum bütün kitaplarını okuyacağıma eminim... geç buldum bu adamı ama bu saatten sonra kitaplarını elimden bırakmayacağıma eminim...