sözlük yazarlarının itirafları

bundan yaklaşık bir ay falan önce. gece saat 11 suları, part-time çalıştığım işten çıktım, her zamanki gibi osmangazi metro istasyonuna doğru gittim. bilen bilir metro istasyonunun tenha olan çıkışında bir park var. o gün moralim de bozuk bir sürü şey üst üste gelmiş, can sıkıntısından gideyim oturayım şu parka biraz dedim. banklardan birini seçip oturdum yaktım sigaramı düşünmeye başladım kendi kendime. bir ara benimkinden hemen bir sonraki banka başka biri oturdu. ama sokakta görsen yolunu değiştirirsin öyle bir tip. 18-19 yaşlarında. bildiğin tinerci der kötü gözle bakarsın.

yanında getirdiği karton kutu meyve kasası falan ne varsa koydu bankın önüne tutuşturdu. arada bana doğru bakıyor ama çekinir gibi de bir hali var. ben de kesin sigara falan isteyecek zaten kafası da dumanlıdır salça olmasa bari diye düşünüyorum. sonra durduk yere bir anda "gel birader ısın üşücen orada." dedi. kendimden nasıl utandım anlatamam. o an paylaşabileceği tek şeyi, önünde yanan ateşini, hiç tanımadığı biriyle paylaşmaktan çekinmeyen insanlar vardı demek ki bu hayatta. oturdum lafladık biraz oradan buradan. o sormadan ben ikram ettim sigaramadan. işin garip tarafı canın sıkkın gibi senin de sanki dedi bir ara bana. oysa arkadaşlarım bile fark etmiyordu benim mutsuz olduğumu.

uzun lafın kısası; insanlar hiç beklemediğiniz gibi çıkabiliyor. kimseye karşı ön yargılı olmamak lazım.