silahlı kuvvetler tekeliyle siyaseti gölgelemek

bir devleti olusturan organlar içerisinde anayasal olarak en guclusu secilmis meclis, kelimenin gercek anlamıyla en 'güçlüsü' ise elbette silahlı kuvvetleridir. savasılacak ve agır silahlara sahip olma anlamında ordu tekeldir. millet iradesini icine sindirebilmis ulkelerin orduları bu silahlı kuvvete sahip olma durumunu kendi secilmislerine karsı bir avantaj ya da guc gosterisi vesilesi haline getirmezler, bundan utanc duyarlar.

memleketimizde ise durum tam tersidir. demokrasilerde cogunlugun azınlıga tahakkumu yanlıs gorulmelidir ve bu dogrudur. meclise 400 milletvekiliyle girip her istedigini yapmaya kalkmak elbette yanlıstır. ama daha yanlıs olan secilmis olmadıgı halde, siyaset sahnesinin parcası olmaması gerektigi halde, sırf silahlı guce sahip oldugu icin namlunun ucunu gosterip ulke idaresine mudahil olmaktır.

secimler yapılır, parlamentolar olusur, hukumetler kurulur. krizler olur, kavgalar olur ama millet yalnızca millet bunların cozumunde karar verici olmalıdır. benim oldurucu kuvvetlerim var diye meclis kapatmak, secilmis basbakanı asmak, ikide bir kendini siyasetin orta yerine atmak yakısıksız bir durustur.