kalp kırıklığı

Savaş kapıdaydı bense kendi içimde çok iyi bildiğim bir savaşın piyonlarıyla oynuyordum, oysa ki güneşli günler yaşıyorduk güneş kemiklerimize kadar ısıtıyordu bizi ama soğuktu ilerisi, korkmamalıydım bu soğuktan ve aynı şekilde de sarılmamalıydım ona çünkü ikisi de elimi sürdüğüm anda yakardı beni hemde içim buz gibiyken yanardım böylelikle uzun soluklu olurdu yanışım daha da eziyetli o yüzden ben bu gece sırtımı döndüm beni kavurmaya çalışan soğuğa ve biliyordum ki yarından itibaren sert rüzgarıyla sırtıma sırtıma çarpacaktı dengemi bozacak düşürmeye çalışacaktı oysa ki biliyordum hatalarımı ve hakettiğim yere düşmekti ama düşmeyecektim bir kez daha düşmemeliydim lanetlemiş olduğum bu oyunun suratıma gülmesine bir kez daha izin vermeyecektim çünkü tedavisi çok ağırdı gurur kırıcıydı arzulanmayandı ve elimden gelen tek bir şey vardı huzursuz bir gece yarısını göz kapaklarıma inat huzurlu bir günün sabahına kapatmak yapabileceklerimin en mantıklısıydı ama biliyordum savaş kapıdaydı savaş zamanıydı ama ona arkamı dönecek cesaret bir dolapta tutsaktı ve özgür kalacaktı...

işte böyle bir şeydir kalp kırıklığı sabaha karşı 4 de bunları yazdırır okuyup hatırlamak hataya bir kez daha düşmemek için.