bugün

iç sıkan beşiktaş taraftarı hüzünbazlığı

tamamen karakter meselesi. ben şahsen beşiktaş yenilince bağırıp çağırmam, duvar yumruklamam, futbolcu tekmelemem, bok atmam. üzülürüm. başımı eğer evime giderim. vay anasını lan, kötü transferler yapılmış derim, x futbolcu oynamamalıydı derim...

takımını hatalarıyla sevmektir bu. aynen sevgiliyi hatalarıyla, eksikleriyle kabul etmek gibi. aksi takdirde mükemmeli isteme yanılgısına düşer insan ki bu imkansızdır. ve ayrılıklara götürür. sevgiliden daha güzeli elbet vardır ama o benim sevgilimdir ve benim için en güzeli odur.