gecenin köründe sessizliği bozan osuruk

mum ışığında oturuyorsunuz, orta şekerli türk kahveniz, hafif müziğiniz ve sigaranız. biraz düşünmek, her insan için gerekli olan. bunu yapmaya çalışıyorsunuz. sakin, sessiz.

yaz mevsimi, haliyle pencereler açık.

apartman boşluğundan kulakları tırmalayan tenör geliyor. komşunuz zafer bey o kendine has stilini sahaya yansıtıyor, siz gülüyorsunuz. ciddiyet bozuluyor, sessizlik bozuluyor.

ve sessizliğiniz hakikaten fırtına öncesini yansıtmış oluyor. zira, asuman hanım dile geliyor:

"zafer bey, poponuza mukayyet olsanız apartman sakinleri için faydalı bir iş yapmış olursunuz."

şimdi şu olacak, elalemin osuruğundan bize ne? tabii bize ne amk. manyak mıyız lan biz? neyse.