öğrencinin öğretmenine aşık olması

benim değil de, bir arkadaşımın başına gelmiş olay *.
aşkın gözlerini kör ettiği arkadaşımın ve her yere sürüklediği kankası sıfatıyla bendenizin okul çıkışlarında saatlerce o hocayı beklememize, onun nöbetçi olduğu günlerde koridorları arşınlamaktan derslere geç kalmamıza, eften püften dersi için defterler tutup sınav sorularını tartışmak için öğretmenler odasından çıkmamamıza neden olmuştur. adamcağız da bizim muhabbetimizi seviyordu heralde, dinliyordu gülüyordu falan. bilmiyordu ki arkadaşım onun her gülüşüne bin kurban olmaktaydı.
aradan yıllar geçti, okullar değişti, arkadaşım da öğretmenimize olan aşkının "geçici bir hayranlık" olduğuna karar verdi. adamı beklicez diye her gün eve geç gelişimde yediğim paparalar yanıma kar kaldı.
(bkz: bu da böyle bir anımdır)