bunca insan yalnızken neden bunca insan yalnız

aslında yalnız olunmadığı ama yalnız hissedildiği için oluşan soru. örnekleyelim:

fiziksel evrende "sonsuz" diye bir şey yoktur. gelgelelim insanlar "sonsuz" "ezeli" "ebedi" gibi kavramları hisseder ve bunlardan gerçekmiş gibi bahsederler. hadi bu örneğe inanç sebepleri ile karşı çıkanlar olabilir diye başka bir örnek verelim: devlet bizden vergi alır, bizi hapse atar, bizi ölüme yollar, peki doğada nerde bu devlet? ağaçta bitmiyor, atomun içinde değil; bizim kafamızda yarattığımız bir kavram, ama sırf bu nedenle bizim için var işte.

yalnızlık da böyle; kimse yalnız doğmuyor, yalnız üretmiyor, tüketmiyor. ama iş bu gerçekliğin felsefesini üretmeye gelince herkes yalnız. o biraz da kişinin tercihi, öyle hissediyorsa bir faydasını görüyor olmalı...