gece 12 00 de başlayıp sabah 6 ya kadar sevişmek

her ne kadar imkansız gibi görünse de aslında yaşanabilen bir durumdur. her zaman olmasa da, uzunca bir ayrılıktan sonra ilk kavuşmanın dönemecinde, böyle uzun-uzuuun dalabilir insan, gecenin ışık geçirmez yorganına. çuvaldız misali. sonrası iyilik güzellik.

ve ayrıca nedendir bilmem ama bu ruh hali bana hep turgut uyar'ın (bkz: geyikli gece)sini anımsatır.

"
halbuki korkulacak hiçbir şey yoktu ortalıkta
herşey naylondandı o kadar
ve ölünce beş on bin birden ölüyorduk güneşe karşı
ama geyikli geceyi bulmadan önce
hepimiz çocuklar gibi korkuyorduk.

geyikli geceyi hep bilmelisiniz
yeşil ve yabani uzak ormanlarda
güneşin asfalt sonlarında batmasıyla ağırdan
hepimizi vakitten kurtaracak
"