bugün

sevgilinin ölmesi

aslında uzun zaman önceydi üniversitedeydim.
kötü bir ilişkiden çıkmış ve onunla tanışmıştım. voleybolcuydu. güzel gözleri vardı. uzun boylu bi kızdı.
çok sevmiştim, gerçekten ama gerçekten çok sevmiştim. hep ufak bir kaçış havası vardı. her an gidebilirim der gibi.
istemediği bir şey yapmazdı, yaptıramazdım. triple tavırla ağzından 1 kelime bile alınamazdı.
beni sevdiğini ilk o söylemişti, bense ilk gördüğüm günden beri deli gibi aşıktım.
birlikte kaldığımız, haftasonu tatiline çıktığımız bile olmuştu.
arkadaşlarını tanımazdım. sadece 2 tane çok yakın arkadaşını görmüştüm.
birgün erkek takımı ile kız takımı antrman maçı yaparken, sporu kızlara hava sanan bir oyuncu sert bir smaç ile topu kız arkadaşımın çenesine nişanlıyor. darbenin etkisiyle bayılıp kafasını yere çarpıyor. beyin sarsıntısı ile hastaneye kaldırılıyor ve 4 saat sonra eyin ölümü gerçekleşiyor. 10 gün boyunca da fişinin çekilmesi bekleniyor.
o 10 gün içinde, varlığından haberdar bile olmadığım, hissetmediğim o adamla yatağı başında gözyaşı döküyorum.
birbirimize 10 gün boyunca tek kelime sormuyoruz ve konuşmuyoruz.
cenazesinde bi köşede hıçkıra hıçkıra ağlarken görüyorum onu. yanına gidip elimi omzuna attığım gibi gerçekler dökülüyor. 2 yıldır birlikte olduklarını, spor klübünde tanıştıklarını kazaya en yakın arkadaşının sebebiyet verdiğini söylüyor. bizim ne kadar zamandır birlikte olduğumuzu soruyor. bense o adama duymak istediği şeyi söylüyorum.
"benimki sadece platonikti, o seni çok severdi"
biraz gülümsedi, "ne aptalım, özür dilerim" dedi.
en azından ikimizden biri onu sadık olarak hatırlamalıydı.