senin icin butun zaferlerim

bir kitapta kırmızı zaferin rengidir yazıyordu. çok etkilendim bu laftan. kırmızı giydim bir ömür boyu. senin için kırmızı giydim bir ömür boyu.

gözlerimi kırmızıya boyama imkanım olmadığını anlayınca sabahlara kadar uyumadım sırf gözlerim kızarsın,kıpkırmızı olsun diye. soğukta bekliyordum saatlerce, pembe pembe oluyordu yanaklarım ve hatta yeterince bekleyince kırmızıya çalıyordu tüm tenim.

en çok matadorun elindeki pelerini sevdim, boğanın gözlerine özendim hep. ayakkabıma sakladığım jiletlerin eşliğinde müslüm gürses konserlerine gidiyordum senin için.

ressam olmaya heves ettim birgün, ama tek renk kullanıyordum mona liza nın anlamsız bakışlarını çizerken. kendi fotoğraflarımı çekiyordum sürekli ve hep flaş açıktı fotoğraflarımda, gözbebeklerimde şeytani bir kırmızılık.

ve sokaklara vurdum kendimi elimde al bayraklarla, kanımızla kızıla boyuyorduk tarihi. ve bir amerikan askeri oldum kırmızının kokusunu duyabilmek için...ve gökkuşağından nefret ettim 1 değil 7 tane rengi olduğu için. sabahları güneşten erken uyandım sırf umudun kızıl ufkunu görebilmek için...en çok katillere özeniyordum sana özendiğim için...

ve birgün karşına çıktım, tüm zaferlerimi anlatmak için sana...üzerinde siyah bir kazak vardı ve artık benimle konuşmak istemediğini söylüyordun...üzüldüm...gözlerim yaşardı...ve öğrendim hüsranın renginin siyah olduğunu...

artık benim de siyah bir kazağım var biliyor musun?