atatürkçülük

gerçekten atatürkü seven ve anlayan, yolundan gitmeyi ülkü edinen insanları, atatürkten ciddi ANLAMDA SOĞUTMAYA KADAR vardırabilecek, sonuna 'izm' eklenmiş her şey gibi zamanın dişlilerinde çürümeye mahkum bir ideolojinin başka bir söylenişi. Atatürkü sevmek demek kesinlikle kemalistlerin anladığı anlamda sevmekle eşdeğer değildir. Putlaştırmak, rozet popülizmine araç kılmak, suni dini gündemler yaratmak, sanki solcuymuş gibi göstermeye çabalamak üstüne üstlük militan demokrasiyi utanmadan savunup bunu da diğer tüm zehirli fikirleri gibi Atatürke atfetmek değildir atatürkçülük. Add zırvalarında söylenen o saçmalıklarsa hiç mi hiç değildir. Atatürk kemalistlerin 'zan' ettiği gibi kesinlikle kendilerinden değildir...

hadi biraz daha ileri gidelim ve özgür düşünen objektif beyinlere hitaben, pek değinilmemiş, bir atatürk çizelim;

oportünizmin son yüzyıldaki tartışmasız en büyük, pragmatizminse belki de fatihten beri yetiştirdiği en kayda değer tarihi kişilik diyelim atatürke; bunları kötü özellikler olarak addedecek insanları siyaset bilgisizliğinden ötürü hoşgörürken şunu belirtmeden de geçmeyelim; eğer bir kişilik tarihe damgasını vurmak istiyorsa, bu kim olursa olsun, güçten veya cesaretten evvel, bu iki özelliğe sahip olmalı, ve bu özelliklerini hitabeti ve şansıyla birleştirmelidir. Başarı ve büyüklük ancak ve sadece bunlar sayesinde gelir çünkü. Atatürk'ün de dehası işte burda; yani fırsatları değerlendirme becerisi ve her türlü kurum, kimse ve kavramdan maksimum ölçüde fayda sağlayabilmesinde yatar.

Heyhat fikrimizin temeline katacağımız harç da işte tam burada devreye girer:

'yukarıda saydığım iki olmazsa olmaz özellik -yani faydacılık ve fırsatçılık- sadece kişilere ait bir yetenek olup, haliyle kavramsal ve göreceli gerçeklikler olan hiçbir ideolojinin, izm'in vs.. temelini oluşturamazlar. işte bu sebeple, atatürkçü olmakla Atatürk olmak arasında doğuyla batı kadar fark, atatürkü anlamakla da atatürkçü olmak arasında kuzeyle güney kadar fark mevcuttur.

Anlayan anlar bunu anlamayanlaraysa (bkz: ismet inönü) veya (bkz: deniz baykal) demek düşer.