final tarihi yaklaştıkça çalışılacak vaktin artışı

gün geçtikçe çalışılacak vaktin, isteksizlikle orantılı psikolojik olarak artmasıdır.

bana final demeyin birader. harbi diyorum, final kelimesini duyunca içim ürperiyor ve beni bir titreme alıyor. gerçi bu titremenin nedeni öğrenci evinde yaşamamdan ve 2 aydır ödenmeyen doğalgaz faturası sebebiyle kesilmesinden kaynaklanıyor olabilir mi bilmiyorum. ama titriyorum. az önce okula gittim ve fotokopiciye 4. sınıf derslerinin bütün notlarını vermesini söyledim. sonra düşündüm, ulan ben 4. sınıftan sadece 2 ders alıyorum. sen iyisimi bana 3. sınıfın notlarını ver dedim. sonra tekrar düşündüm... adam da sıkılıp, ulan senle mi uğraşacam ibne herif der gibi baktı ve tamam ben kararımı verdim sen 2. sınıfın notlarını verde gideyim dedim. oysa ki utancımdan 1. sınıftan kalan 2 dersin notunu alamadım. 4. sınıfa gelen bir öğrencinin 1. sınıf notu istemesi kadar boktan bir durum yok lan.

hal böyle olunca, 1 ay önce başlamaya niyetlendiğim final çalışmalarını günden güne erteliyorum. 1 ay önce, oha lan daha çok var çalışırız elbet diyodum. aradan 15 gün geçti; gelmek bilmeyen yarınlara erteledim çalışmayı. son 1 hafta kaldı; olmazsa geceleri uyumam çalışırım daha vaktim var dedim. sınavlara tam 5 gün kaldı ve ben hala vaktimin bol olduğuna kendimi ikna etmeye çalışıyorum. ama artık yeter yarından itibaren başlıyorum hacı çalışmalara. finale değil lan, bütlere. daha 25 gün var.