bugün

Cocuklarin gönüllerinde taht kurmus, muhtesem bir insan. Cocuklar oyunlarini oynarken bu insan o sokaktan gecmektedir. Bildigimiz, düzgün, efendi, tam bir beyfendi kisilige sahiptir. Cocuklari da o kadar cok sever ki, evden disariya cikmadan önce cebine bir avuc seker atar. Yürürken sokakta karsilasmis oldugu cocuklari basina toplar ve cebine doldurmus oldugu sekerleri cocuklara dagitir. Hatta "biraz kalsin ileride de arkadaslariniz var, onlara da verelim." der.

Sekerleri verdikten sonra yaklasik 30-40 dakika boyunca cocuklarla sohbet eder, onlara hikayeler efsaneler anlatir. Daha sonra "haydi cocuklar siz oyununuzu oynamaya devam edin, ben de namazi kacirmayayim." der.

O cocuklar büyüdügünde o amcayi örnek alip, efendi olma cabasini göstermeye calisirlar. Bu amcalarin ismi bir türlü bilinmezdi ve o cocuklar tarafindan hep "seker amca" olarak adlandirilirdi.

Simdi o amcalar malesef öldü. Yerlerini eli değnekli, aksimi aksi, fitne haci amcalarini biraktilar. Cocuklar simdi o amcalari hic sevmiyorlar, sadece seker amcayi istiyorlar.