bugün

- kız güzelmiş ama parmağında yüzük var lan, tüh.

başlık kafama; ilk üniversite gününde hissedilen duygulardır.
insanda çeşiti çeşit duygular oluşmasına sebebiyet veren hislerdir. bendeki:bu kredi ne zaman yatacak yaa. doğru düzgün kalacak bir yer de ayarlayamadım. (arkada neden geldim istanbul'a fon müziği).
böle bir ışık filan gördüm. ilimin bilimin ışığıymış meğer.
"kimseye bakma, fazla samimiyet kurma, bir tanecik yakın arkadaş yeter, derslerine bak, aklın havada olmasın" gibi düşünceler.
lan bu ne liseden hiç bir farkı yok.
"bu adam böyle ders anlatmayı nereden öğrendi" .
gözlerin eski sınıfını arar böyle bir hislenirsin sonra yanına bakıp lisede ki kankanın yokluğu kalbine oturur. herkes sevgi kelebeği olmuştur adete, yanlızlıktan dolayı bütün millet bütün yıl boyunca kanka olucağı insanı aramaya başlar. genelde ilk gün tüm sınıf birlikte takılırlar (sürüyü kaybeden çil yavrusu gibi).
en çalışkan eleman kim olacak acaba muhabbeti şimdiden kursak.
eğer ilk ders amfide yapılıyorsa ve daha önce hiç amfiye gidilmemişse, etrafa uzaylı gibi bakmaktır.
ineklere bak önde oturuyor. Arkaya geldik muhabbet olur diye ne lan bu?
cümlesinin, kafadan geçmesine sebep olan durumdur.
-ulan ne çok kız var burda?
( eylül 2006 - dört sene devlet erkek yatılı lisesinde okumuş birinin o anki iç sesi)
18 mart üniversitesi eğitim fakültesindeyse bu ilk ders , tepki " bu ne .mk" şeklinde rahatça açıklanabilir.
(bkz: büyük hissetmek)
nerden başlasam?!
nerde lan bu güzel kızlar? bu bölümü böyle anlatmamışlardı, vay amk. gökten yağsa bizim başımıza bilmemne düşer, okulunu skeyim, ulan keşke kenanı dinleseydim turizm yazalım karıkız olayında coşarız demişti hay kafama sokayım. sınıfa bak yaa. nere oturiyim amk geçip en arkaya oturayım bari. skim dersini ya, bir de dersi mi dinleyecem kız yok bişey yok, vay amk. -birebir-
hiç böyle anlatmamışlardı. ne küçük sınıf, ne kadar az kişiyiz.
- hepsi mal lan bunların.
korku, heyecan, çaylaklık.
derse giren hocanın kızları ve erkekleri ayrı ayrı oturtarak; kızlar diye başlayan sözlerini bazı değerlerinize sahip çıkın diyerek erkekleri kötülemesiyle biten konuşmanın yarattığı yıkım.
7 senelik anadolu lisesi ve yine aynı şahıslarla gidilen dersane macerasından sonrasında, bi dolu şaşkın insanla* şıppadanak iletişemeyip, "arkadaş edinme yeteneğimi mi kaybettim layn yoksa" diye endişelendikten sonra, can sıkıntısından bir kaç gazete alıp okurken "bu böyle giderse kültür zehirlenmesinden ölürüm lan" diye düşüncelere gark olmak.
lann yine aynı ortam yine aynı koku amına koycam hayatın yayatımın 7/2 öğrenmekle geçiyor 7/4.5 çalışmakla 7/0.5 hastalanmakla.
-beyaz string giymiş. vay orospuu.
-vay amk. babam yaşındaki adam da üniversiteyi kazanmış.
benim de bu sene hissetceğim düşüncelerdir. muhtemelen:lan kimle konuşsam, arkadaş olsam. aha şu oğlanın gideri varmış bi muhabbet olsa da konuşsak. kim inek,ders mi çalışsam geyik mi yapsam. öne oturup not mu tutsam.ne kadar asosyaller lan insan bi gelir konuşur(ben de aynı durumdayım ama farketmiyorumdur) vs. vs.
sene: 2007
yer: esogü kimya bölümü
ders: genel kimya
hoca: prof* dr ismail kıran

ee arkadaşlar hepiniz hoşgeldiniz. eee şimdi kafanızda ne var bilmiyorum ama açık söyleyim, eee bir çoğunuz malesef kimyagerlik yapamayacaksınız, eee bir kısmınız okulu bırakacak biteremeyecek, bir kısmınız alakasız işler yapacak, bir kısmınız öğretmenlik yapacak çok azınız mesleğini yapacak şimdiden hayırlı olsun....

buna benzer cümleler kurmuştu hocam o an hissedilenler, kendine, hayata edilen küfürler anlatılmaz yaşanır ki sonuçta 2009'da bıraktım bölümü.
güncel Önemli Başlıklar