bugün

Dönem dönem vuran durumdur, yılmamak gerekir.
"Kimsesizseniz, kimse sizsiniz" demiş adını bilmediğim bir zat. Ama güzel demiş.
Hissetmekle olmak aynı şey değildir. Hissetmek acıtır. Olmak alıştırır.
Ruhen yalnizdir. Etrafindakilere bakmayin.
Can sağlığı olsun be.
(bkz: wolverine)

(bkz: highlander)
her şeyden kaçsan ondan kaçamayacağın durumdur. daha da yalnız hissetmek istemiyorsan kalp kırma derim ben kırma. kırdığın kalbin sahibi ölür gider. sik gibi kalırsın ortada. dünyayı götüne soksan geçmez o yalnızlık. kırma.
i am legend filmi gerçek olsa,şu fani dünyada bir tek yaşayan ben olsam garipsemeyecek kadar yalnız olduğumdan şahsımda da olan his ya da hissizlik hangisi karar veremedim.
manyak mısınız olm ne yalnızlığı. kate upton'dan falan hayali arkadaşın olsun bütün gün takıl. biraz kafasını ... öhöm şey kafanızı kullanın.
o ben oluyorum.
Öneri sunulacak cart curttur, fakat değmez. Sen daha kendini ifade edemiyorsun derler adama.

Yalnız öl ki başkalarını üzme.

Yok lan ölme tamam. Allah sabır versin kardo.
koy götüne gitsin....
Histen ibarettir.
Bi kaç senedir yalnizsın ve edebiyat mı yapıyorsun. 21 yılın acısını çıkarttırmayın bana burda.
mümkün değil yaşamak için yemek zorundasın ve yemek yemek için para kazanman gerekli, ee bunun için haliyle işe gireceksin ve sosyal bir hayatın olacak.

bide yaş geçince üreyeyim bari benden ne çıkacak diye olan merakını gidermek için evleneceksin.

hayat cidden çok kalabalık, dışarısı insan yığını ve onların arasına karışmak zorundayız maalesef.
Uzun zamandır ruhumu rahatsız eden his.
Kamyonla adam yığmak bile yalnızlığı söndürecek bir eylem olamaz. Yalnızlık; sizden hariç bedenlerin, yanınızda cesetten hâllice bir halde olmasıdır.
https://www.youtube.com/w...=1&list=RDL5pPxpxqozg
dunya bi tarafiniza girsin.
kendimi kafamın içine hapsettiğim her saniye yalnız olacağım, çürümüş hayallerimin peşinden koşmak daha çok ayağımı kaydıracak belki, en kötüsü de hiçbir şey den emin olamayacak kadar aciz olmak..
yaşam için verdiğiniz tüm çabaları bir anda anlamsız kılar.

Ve birden bire yaşamanın gerçekten karlı bir iş olup olmadığını beyninizde tartışmaya başlarsınız, hem de kendinizle.

oku, düşün, çalış, iyilik yap, sev, dürüst ol, sabahları erken kalk, ye, iç, harca kendini, yaşa... peki neden? niçin? yalnız yaşayıp yalnız ölmek için.
sonunda hiçkimsenin seni hatırlamayacak olması da ayrı acı.

dünyaya hiçbir yararın dokunmayacak, ve hiçbir şeyi değiştirmek nasip olmayacak.
her canlının bir varoluş sebebi varmış.. benim yok mesela.

şu an ölsem hiçbir şey değişmez. hatta bazı insanlar için bazı şeyler düzelir bile.
üstlerinden yük kalkar belki de.

hayatını "yük" kelimesi ile özetleyebilecek olmak da ayrı acıtıyor zaten.

aslında sadece başaranları gösteriyorlar bize sayın yazarlar, sistem tarafından çürütülen kısım... hani o başaramayan kısım, herkes gibi yapamayan kısım...
işte o kısım hep saklı, o kısım kendini dört duvar arasına hapsediyor.

görmedikleri için bizi yok sanıyorlar.
inanmıyorlar. . .
görsel