çarşı izni

Çarşı izninde yapılan en güzel şey adam akıllı bir kahvaltı yapmaktır.
Hergün sadece peynir, zeytin, reçel yemekten gına geldiği için askerlikten en çok özlenen şeylerden biri kahvaltı oluyor. Masanın güzelce donatılmış iştimaya gecikme derdi olmadan rahatça yapılan bir kahvaltı bünyeye çok iyi gelir.

internet kafeden başka gidecek yer olmadığı için bütün saatleri youtube ve facebook başında harcamaktır.

en ufak bir vukuatta iptal edilen izin.

esnafın yüzünü güldüren izindir.

sabah çıkarken güzel de dönüşü acı verir genelde. herkes gezer tozarken sen kuzu kuzu birliğe dönersin gerçi bu da alışkanlık yapıyor bi kaç ay sonra üzmüyor artık.

"beyler rahat durun da komutan hemen imzalasın belgeleri."

-pazar sabah içtiması klasik çavuş cümlesi.

Ictimadir o. Istima olsaydi yerinde duramazdin.

Yatılıda okurken çarşamba günü çarşı iznimiz vardı.
Ama anarşist ruhum bu kuralı tabi ki ayaklar altına alıyordu. Haftanın 3 günü kaçardık yurttan. Son giriş saati 17 iken, ben ve kardeşlerim çoğunlukla 22de gizlice kapıdan içeri süzülürdük. Ve hiç yakalanmazdık işin tuhafı.
Yani yaşadık yurt hayatını, bayağı güzel yaşadık hem de.
Özlemişim.

Çarşı iznine müteakiben dönüş yolunda Akıllı telefonlar don içerisine yerleştirildi. -naptınız lan çarşıda telefon varmı lan iyice arayın şunu
-yohtur gomtanım bende bişey.

20 haftalik kd askerlik hayatimda 18 defa carsiya cikarak bölük rekoru kirmisim. öyle söylediler. cikmadigim 2 haftada denetlemede. dolayi carsilar iptal olmustu.

Çarşı izninde girne limanda denize sıfır restaurantta levreğini yerken rakısını yudumlamayan da çarşı iznine çıktım falan demesin.*

askerliğin en güzel yanıydı halbuki. kısıtlı saatler boyuncada olsa özgür olmamız sağlanıyordu.

Kars da küçücük bir dükkanda menemen yapan abi vardı, kahvaltıya oraya giderdim. Bakır tavada sıcacık soba yanında afiyetle yerdik. Çarşı izni bizim için menemen demekti

ulan şimdi düşününce afakanlar basıyor aklıma geldikçe...
ki bu usta birliği değil acemi birliğinde.

bizden 10-15 kişi çarşı izni yasağı yemişti 2 hafta.

ulan nizamiyeye baktım. nöbetçilerde yasak listesi falan yok. bizim yasak da cüzdana işlenmiş bir yasak değildi. çıktım gittim. safranbolu ya geldim. baktım tam bizim antebin kırsalındaki gibi bir tekel bayi. camdan içeri görünmüyor, toz pas. girdim içeri "abi burada içsem olur mu?" dedim birayı... ehh geç otur dedi. 3-4 tane bira içtim... yarı çakır falan geri döndüm.
allahtan biri ağız kokusu falan almadı.
oymağımı zikerlerdi.

hafta sonu yasağının zıddı.

eskiden, istanbul'da çarşı izninine çıkacak erlere kaybolmamaları için, çavuşları, serçe parmaklarından elele tutuşmalarını söylerdi.