yazarların en büyük korkusu

Biraz ayıp olacak ama söylemek istiyorum.

》 tecavüz edilmekten korkuyorum. Evet, kız yada erkek fark etmez, bir insanın başına gelebiliyor böyle durumlar. Ve ben başıma gelmesinden korkuyorum.

ölümden korkum yok hatta ölümü istiyorumda allah korusun felçli kalmaktan sakat kalmaktan korkuyorum en büyük korkum bu uzuv kaybından göz kaybından korkuyorum.

tekrar kemoterapi almak, çaresi olmayan bir hastalığa yakalanmak.

Bunu yeni yeni anlamaya başlıyorum galiba benim en büyük korkum yoldan geçen ve tek olayı tv izlemek olan dayılar gibi olmak hayatın bu kadar ölmesi.

Olmayan korkulardır.
Korku dediğin bir acizlik göstergesi ve hayatımda buna yer yok.

mahkemefobi.

bir klavye delikanlısının ''sana dava açtım aq'' lafını duyunca içim ürperiyor.

çok fazla franz kafka okumayın

gece uyumadan önce mum söndürüp sarılacak bir kızıl çomar sevgili bulamayacak kadar yaşlanmak.

duştayken deprem olması.

çaresizlik. allah kimseyi çaresiz bırakmasın. en masumu katil en namusluyu orospu yapar.

unutmak.

Yalnızken ölmek.

Bir gün gerçek olacak, herkeste mevcut korkudur.

Sevip, sevilip, aldanıp, gülüp, üzülüp, emek harcayıp, umut bağlayıp, hayal kurup, ait olup, alışıp, güzelleşip, para kazanıp, süslenip giyinip... Ama eninde sonunda bir gün ortak paydada eşitlenip hiç olmaktır.

Sıfır gibi etkisiz bir elemansın artık düşünsene. Dünyaya gelip gelmediğini bile ispatlayamazsın seni tanıyan son kişi de öldüğünde tamamen "hiç" sin.

şu dünyada hiçbir halta yaramadan geride tek bir iz bırakmadan bir köşede geberip gitmek.