yazarlarin tarihe gececek anilari

adapazari-haydar pasa arasında gidip gelen trenler vardır efendim bilenler bilir, arifiye anadolu ogretmen lisesinde ogrenci ikene hazırlıktayız daha, bindik trene istanbula yaklastıgımız sıralarda tren vagonlarının arası bosluk olur orda oturalım dedik kapısıda acık o arada bir eleman geldi birden kapatın lan kapıyı diye bagırdı efenım anladıkki kendisi malum hırsız gaspcı ibne, pust ohom ner neyse aldı herkesten para mara benim walkmeni aldı pezevenk fakat ilginç olan sudur walkmane degil, kuzenimin hediye ettigi evanescence kasetine uzuldum hatta arkasından bari kaseti verseydin be diye bagırmıslıgım vardır. manevi degeri yuksekti. neyse 1-2 hafta sonra universiteli bir gencin trenden atılıp oldugu haberi televizyonlarda dolastıktan sonra katilinin yakalndıgınıda solediler bi baktık adam bizi gasp eden adam, bi an sukredesim geldi. efenim (bkz: yazar suanda toplumsal mesaja geciyor) siz siz olun boyle bir olayda karsi cikmayin cana gelecegine mala gelsin. (bkz: yazar mesajini verdi)

senelerden birgün meyhanenin birinde efradım ile beraber oturdum içiyorum. masada envai çeşit meze var. mezelerin arasında söğüş var, bilirsiniz dilimlenmiş domates, hıyar, biber benim kafa hafiften kıyak olunca çatalı bırakıp elimle abandım mezeye... biberler zehir gibi acı tabi...

neyse efendim tuvalet ihtiyacım için malum pisuvarın karşısına geçtim aleti kavrayıp nişan aldım. gez göz arpacık derken başladım teker teker naftalin toplarını avlamaya. ardından yerime oturdum ondan sonra ise * nasıl yanıyor nasıl yanıyor anlatamam. gün çektiğim işkenceyi daha hiçbir çinli icad edemedi. *

az önce elimde sigara klozete işiyorum külü klozete çırpayım dedim ama kafa iyi olunca hedefi tutturamadım tam bunun üzgünlüğünü yaşarken yere düşen kül havada sidik akımına karışıp klozetin boklu suyuna ulaştı...pek bi sevindirik oldum..