bugün

çocukken çok olurdu bu hadise. bir oyun oynanacak mesela "saklambac" oynayalım mı oynamayalım mı diye hiç kavga yaşanmazdı hemen ortamın ileri gelenlerinden biri atlar ve avucunu açar saklambac oynayan kaleye mum diksin kelimesini tekrarlar dururdu. isteyenler avucuna parmağını basar, oynamak istemeyenler ise orda oturup mal mal bakarlardı.
+ siktir git
- siktirdiğin yere mum diktir.
+ yok lan kaleye mum dik
- niye
+ oynamıyomusun olm?
- aaa. bende oynuyorum

+ beyler ben size dedim, takımı iki dakkada kurarım diye.
genellikle belirli bir melodiyle söylenen oyuna davet.

ve ardından açık arttırma havasında sonlanan
"kale kapanıyor
elini çeken oy-na-mı-yor"
ile son bulur.
efendım çocukluğun hayal gücüyle sözkonusu kale bunu söyleyen ufaklığın avcudur. zıra bellı bır müddet bu özü tekrarladıktan sonra kale kapanıyor elını çeken oy-na-mı-yor dıyerek kaleye bır daha vurgu yapılır ve tekerleme sona erdırılır,oyun başlar ta kı akşam ezanı okunana akşam öcü kılıt denılene kadar.* *