türkiye de led zeppelin deep purple gibi grup yok

türk rock müziğinin tarihinde ya da günümüzde ünü sınırlar aşmış albümleri milyonlar satmış bir grup olmadığını gösterir.

(bkz: kurtalan ekspres) (bkz: moğollar)

türkiyemizde rock ve metale önem verilmediği, her yerde serdar ortaç demet akalın gibi tip tip popçuların şarkıları dolanırken, yazılan şarkı sözlerinde "seviyorum o beni terketti" içeriği sıkça görülürken anormal olmayan durumdur.

önce şuna bir göz atın.
http://www.youtube.com/watch?v=pRNxRIl4JWM

göz attınız mı? şimdi hayko cepkin'in söylediği şeyi analiz edelim. ki kendisinin yaptığı müziği seven bir kimse değilim. zevkler ve renkler tartışılmaz klişesi ile devam edelim.

bir parantez olarak, tıpkı diğer örnekleri ile beraber elit olmanın önkoşulu olarak pink floyd, led zeppelin, deep purple, metallica sevme gereksinimini anlayamıyorum. hayır nedir bu sidik yarışı onu da çözemedim. eğer farklı olmaya çalışıyorsak bu saydıklarımız ayan olmuş zaten dinleyen dinlemeyen herkesin dilinde. şahsen metallica'nın iki şarkısı hariç çöp diye düşünürüm. ama bir yanım loreena mckennit dinlerken arif sağ'la dertlenebilirim. ama kalkıp da vay efendim neden amerika'da bir erkan oğur yok demiyorum.
popülizm icabı, hayatında metallica dinlememiş adam metallica şarkıları paylaşıyor. adamın i-podunu açsan muhtemelen emre aydın var. ya da aşık oldu mu gidip sezen aksu'ya ahmet kaya'ya bağlar. aynı adama ortamda sorsan akşamları kızarmış meksika üsulü biftek ve havyar'a hayır demez. ama illa ki yanında beyaz şarap olmalı. sanki evde kuru fasulye yemiyor pezevenk. yaprak dolmasını ilk gördüğünde "çok egzotik yemek hmm" tepkisini vermiş adeta. ulan hepimiz fettuccine seviyoruz madem bu kadar erişteyi kim yiyor?

örnekler çoğaltılabilir ama gerek yok. olay zihinde, algı kontrol merkezinde bitiyor. senin olanı yüceltmek yediğinle içtiğinle alakalı değildir ama görüp ve işittiklerinle şekillenir. bahsi geçen gruplar dünyada zirvede olabilir. ama sırf onlar zirvede diye onlara benzeme godoşluğunu anlatamazsınız bana. anne sütü yerine milupa'yla beslenen bir nesil yetiştirdik. sonra anasına küfredene ses etmez, anasına küfrettirecek hareketten kaçınmaz diye şikayet edemiyoruz.

özetle, elimizden gelen bu kadar. kurarsın tarz sahibi bir grup hacı abim, diiyp blu mu olur artık fuşya mı olur, seni dinleriz alkışlarız.

edit: link mink.

(bkz: serdar ortaç)

e zaten onlardan sadece birer tane geldi yeryüzüne.