bugün

telefonda özellikle boş konuşmaktan nefret etmekten ileri gelen fobidir. arar sizi biri söyleyecek bir şeyi de yoktur...

+ alo naber iyi misin?

- iyim sen nasılsın?

+ bende iyiyim...

ee yeter amk tamam ne konuşacaz başka. birbirimize hikaye mi anlatalım kapat işte telefonu. sonra da hep ben konuşuyorum sen susuyorsun... ne diyem mahmut mu diyem, arabesk rep mi yapam telefonda be amına kodum!
çağrı merkezi çalışanlarında da olur bu fobi, gün içinde telefonla konuştukları için kişisel olarak telefonla konuşmayı sevmezler.
öyledir ki telefon daha zır demeden siz hissedersiniz ve saniyeler kalar sizi ter basar, nefesiniz daralır. ve evet işte o an telefon çalıyor. eğer ortamda telefonu açabilecek bir kurban yoksa eyvah.
sahip olduğum fobi. bu nedenle hala cep telefonu kullanamıyor, uzaklardan birisi aradığında "chandrasupra da burada, vereyim konuş" mallığından ötürü ortamdan uzaklaşıyorum.
bende de olan fobidir. Karşıdaki insanın suratına telefonu kapatasınız gelir falan.
telefonda konuşamama, telefonda konuşmayı sevmeme ya da telefonda konuşurken muhabbet edecek konu bulamayıp sessiz durma olayıdır. bende de var bu fobi.
güncel Önemli Başlıklar