sigara dumanının ortamda hep içmeyenlere gitmesi

sanki fizik kanunu arkadaş. o duman gider sigara içmeyen insanı bulur. mesela evde bir grup insan oturuyosun, sigara içmek için izin istersin, sigara içmeyenler eh iç bari gibi bir yaklaşım içinde olur. yakarsın pat diye duman sigaraya en karşı insana yönlenir.hani derler ya zehir zıkkım olsun diye, işte tam bu durumda zehir zıkkım olduğunu hissedersin. sigara keyfini keyifsizliğe ne çevirir deseler, ilk söyleyeceğim şey bu durumdur.

ve o sigara içmeyen kişinin arkadaşının kız arkadaşı gibi "ya ne olacak dumandan" diye söz söyleyemeyeceğin birisi olması.

sigara içmeyen içenden daha kuvvetli algılıyor dumanı ve rahatsız edici olabiliyor.

sigara içmeyenlerin bulunduğu ortamda sigara içen insanın nasıl bu kadar saygısız olabildiğinin incelenmesinden incelenmesi ikincil önemde olandır.

Edward A. Murphy jr nin yasalarından birisidir.

(bkz: murphy yasaları)

sigara içenlere sövmeye neden olur. centilmenliğe aykırı belki ama sigara dumanının yaptığı da hoş değil hani.

önceleri sigara içmezdim ve ortamda bütün duman bana gelirdi. şimdi içiyorum gelmiyor, kafam rahat, keyfim yerinde.*