refah seviyesi ile oruc arasindaki ters iliski

her ramazan ayında bakan gözlerin bir kez dahaidrak ettiği ilişkidir.

bilindiği üzere* oruç tutma fikrinin ve eyleminin altında yatan temel neden "bireyin nefsini körelterek" fakirlik ve acziyet içinde aşayan insanların yıl boyunca içinde olduğu mahrumiyet hâlini bir ay boyunca yaşamaktır.

yani bu hâliyle bakıldığı zaman fakirliğinden, yani toplumsal kaynaklardan mahrum bırakılmasından, dolayı yıl boyunca nefsi ister istemez oruç tutma hâlinde bulunan bireyin ramazan ayında oruç tutmasının anlamsızlığı ortadadır. diğer yandan her türlü toplumsal kaynağa rahatlıkla erişebilen zengin bir müslüman kişinin profilinin de orucu kendisine farz kıldığını düşünmek yanlış olmayacaktır.

ancak naçizane kişisel gözlemlerim olayın böyle gerçekleşmediği konusunda anlamlı doneler sunmaktadır bana. belli bir gelir seviyesinin üzerindeki müslümanların oruç tutma eğilimi fakir müslümanlarınkine göre daha düşük görünüyor.

bunun nedenleri ne olabilir şeklinde bir "beyin fırtınası" beni aşağıdaki muhtemel nedenlerle üzyüze bırakıyor.

1. zengin müslümanlar için dînî pratikler önemini yitiriyor.
2. fakir müslümanlar fakirliklerinden dolayı maddi imkânları ile "çevresini kalkındıramadığından" ancak dînî pratikleri uygulayarak sevap işleyebileceklerini düşünüyor, ramazan ayı da bunun için biçilmiş kaftan.
3. oruç tutmanın altında sandığımın* dışında nedenler yatmakta.