osmanlı hayranlarının demokrasi sevgisi

atatürk'ü yeterince demokratik bulmayan, "halk isterse hele hölö olur" diyen ama bir yandan da osmanlı padişahlarına toz kondurmayan gudubetlerin ilginç aşkıdır.

bakalım o sevgili osmanlı padişahlarının demokrasiye bakışı nasılmış:

abdülaziz: tüm baskılara rağmen meclis açmamakta direndi. sonunda devrilerek yerine v.murat getirildi.
v.murat: söz verdiği halde padişah olunca meclisi açmadı. o da devrildi, yerine ii.abdülhamid getirildi.
ii.abdülhamid: arka arkaya devrilen iki padişahtan sonra mecburen meclisi açtı, ilk seçimler yapıldı, halk iradesi meclise yansıdı. ancak halk iradesini tehlikeli bulan abdülhamid, iki yıl içinde meclisi "geçici" olarak dağıttı. geçici dağılan meclis, 30 yıl boyunca açılmadı. ancak jön türklerin isyanı ve silahlı tehdidi üzerine yeniden açılabildi, o zaman da abdühamid rahat durmayınca devrildi.
v.mehmet: hiçbir işe karışmayan silik bir padişahtı. jön türkler meclisi kapatınca sessiz kaldı.
vi.mehmet: anadolu hareketinin baskıları ve sivas kongresi sonrası meclisi açtı. ancak ingilizler çok geçmeden bu meclisi dağıttı, vi.mehmet de bu arada ingiliz muhiplerinden biriydi.

osmanlı padişahları, halk iradesini susturmak için elinden geleni yapmış adamlardı. şimdi arkadaş, ya git osmanlı'ya özlem duy, ya da halk iradesini savun; ama ikisini bir arada yapınca komik duruma düşüyorsun.