bugün

Aşırıya kaçmadığı sürece evet.
değil tabi ki, sözde sevdiğin insanı kısıtlamak, sevdiğinin göstergesi olamaz. hükmetmeyi sevmek olur.
aşırı kıskanmak güvensizliğin yapı taşı hiç kıskanmamak umursamazlığı göklere çıkarmaktır.
görsel
kesinlikle cevabı evet olan sorudur.
boku çıkmadığı sürece bir problem yok bence bunlar ilişkilerin tuzu biberi.
kıskançlık özgüven eksikliğinin ve güvensizlik iradesinin ölçütü olabilir. Düşünce bir şekilde kıskanılan kişiyi herkesten saklamak değil de , olası herhangi biriyle herhangi bir münasebetten muaf tutmuş olmaktır. güvensiz oluşumuza da hak verilmelidir. öte yandan bu insan bana bile baktıysa ona da / öbürüne de bakar durumu vardır. kendini vazgeçilmez sanamayanlar kıskançlık iradesini bünyesinde barındırır. kaybetme korkusu da buna dahildir.
Değildir, çok kıskanmak güvensizliğe doğru gider. Aşırıya kaçmadığın sürece sevgi ölçütüdür.
Değilse hiçbirşey değildir yani o derece.
kıskançlık insanın fıtratında olmalıdır, insan eşini kıskanmalı neticede. bizler ruhsuz varlıklar değiliz, ahlak bunu gerektirir. hayvanlar bile yavrularını kıskanırlar mesela, bu bir içgüdüdür. ama tabii burda kastettiğim kıskançlık hastalık derecesindeki değil.
Ölçütüdür. Erkek sinek yaklaştırmam o derece.
kıskanmayı "sevgimin göstergesi" diye savunduğunuz an, ilişkinizin son günlerinin ilk virajını aldığınız andır.
Değildir. Sadece manyaklığın ölçütüdür. Kıskanç olupta, manyak olmayan tek bir insan göremedim henüz.
bana göre cevabı evet olan sorudur. seven insan kıskanır. kıskanmayan insan gavattır. gavatların sevgisi de tartışılır.
Aşırısı egodur.
antibiyotik gibidir azı bir işe yaramaz çoğu zehirler dozunda olanı makbuldür.