kedi

her 10 dişiden 10 unun da bayıldığı hayvan kedi sevmeyen bir kız daha hiç rastlamadım.

görsel
Benimki arada işi düşünce geliyor balkona rızkına bakıyor, malum zor mevsim.

bunların patilerinin içi o kadar yumuşaktır ki dokunmaya doyamazsınız.

görsel

-Eniştee sende bi doblo vardı na’aptın onu?

Sinsidir bunlar, kanmayın!

görsel sümüklüm

Çin’de her yıl yaklaşık 4 milyon kedi yenmektedir.

görsel

güzel kayıp kedi.
sahiplendiler gibi dur bakalım.

Seçim dönemleri en gıcık olduğum hayvan .

ekmeğini yediğiniz kadar ekmek verseniz sokakta aç kedi kalmazdı.

görsel
Candır..

Yatak varsa ben de varım diyen canlı.
görsel

inadım inat dötüm iki kanat diyen şirin sıpa.

görsel

Ufacık lezzetli parça Kaşara sabahtan akşama kadar yolunu gözleyendir.

Beni de koyun lan kutuya. Baktıkça ömrüm uzuyor şerefsizim!

görsel

sevimli ama nankörümsü bir hayvan.

görsel
Kedim;).

Onu o kadar çok seversin ama o kedi kıçını dönüp gider nedense hayvanlara nankörlük çok yakışıyor.

Sözlük ahalisince genelde pek sevilen bir hayvan.

sahip olunabilecek en güzel canlıdır. nankör falan derler ama aslında değillerdir. Siz hasta olduğunuz zaman hisseder ve yanınızdan hiç ayrılmaz. Ayak ucunuza yatar ve sizi izler.

Kediler aslında bilimsel olarak sıvıdır,
Şaka değil gerçek.

Doktor Perrin Veteriner Kliniği

Hastaneye bir hastayı görmeye gider gibi buraya geliyordu ve bu ziyaretler papağanın ölmediğine işaretti.

Kedisinin zehirlenmesine rağmen yaptığından pişman olmuştu. Bunu ona söylemeyi isterdi ama artık çok geçti. Ayrıca, karşısında küçük düştüğünü görme zevkini ona vermeyi de hiç istemiyordu. O da yaptığından pişman olmuş muydu acaba? Hayır. Pişmanlık duyacak kadınlardan değildi. O daima haklıydı. Kendinden emindi. Doğru yolu izliyordu, özellikle pazar günleri kiliseden döndüğü zamanki güvenli halini görmek bunu anlamaya yeterdi. Giysilerinden günlük kokusu yayılırdı. Ahiretin ve ebedi hayatın mutluluğunu sezinlemişçesine, gözbebekleri daha parlak, daha duru olurdu adeta.

Bouin pazar günlerinden nefret ederdi; hiç ses olmayışından, dükkânların kapalı kepenklerinden, sokaklarda boş boş dolaşan insanlardan. Hafta içinde yürüdükleri gibi yürümezlerdi. Hiçbir yere gitmezlerdi ya da, gidecek bir yerleri varsa da, acele etmezlerdi.

Onların da canı sıkılırdı, iyi giysilerinin içinde kendilerini rahat hissetmezler, hep çocukların üstlerini kirletmelerinden korkarlardı. Çocukluğunda, hemen her pazar annesiyle babası münakaşa ederlerdi, halbuki iyi insanlardı, boyun eğmeye ve hayatı olduğu gibi kabullenmeye alışmışlardı.

— Sen git dolaş...

Giderdi, kanal boyunca ya da Seine Nehri kıyısında yürürdü. Yazları dondurma, kışları şeker alması için bir teklik verirlerdi, o da ağızda hemen erimeyen mayhoş şekerlerden alırdı.

Mavnaların üstündeki aileler bile donup kalmış gibiydiler, akşamüstüne doğru sarhoş adamlarla karşılaşılırdı muhakkak.

O pazar, her zaman gittiği lokanta kapalıydı, öğle yemeği için Gênêral-Leclerc Caddesi'ne kadar gitmek zorunda kaldı. Daha sonra le Petit Sancerre'in önünden geçti, onun da kepenkleri indirilmişti.

Neli pazar günleri ne yapardı? Pazar ayinine gitmezdi mutlaka. Geç saate kadar yatakta kalır, odasında, mutfakta, kimsenin gelip onu rahatsız etmeyeceği küçük karanlık kahvede dolanırdı herhalde.

Öğleden sonra sinemaya giderdi belki de. Onu hiç sokakta görmemişti. Onun siyah elbiseli ve terlikli halini biliyordu sadece.

Marguerite, Doktor Perrin'e gitmemişti, o da pazar günleri kapalıydı. Öğleden sonra dışarı çıkmadı ve ikisi salonda oturup televizyon seyrettiler, bir futbol maçı yayını vardı. Birkaç şarkı. Bir çizgi film. Sonra bir kovboy filmi.

Zamanı tüketiyorlardı. Kadın örgü örüyordu. Bir iki kere yüzü yumuşuyormuş, başını kaldırdığı sırada ona bir şey söylemek üzereymiş gibi geldi adama.

Ona biraz acıyordu. ilk adımı atamadığına göre, bu adımı kendisinin atması gerekiyordu. O da ağzını açtı, şöyle diyecekti mesela:

— Çocuk gibi davranıyoruz...
Hayır. Kadın, davranışlarına ilişkin bu tanımı kabul etmezdi.

— Dinle Marguerite, unutmaya çalışsak olmaz mı?

Bu da olmazdı. O hiçbir şeyi unutmazdı. Küçüklüğünden beri uğradığı her hakareti, her hayal kırıklığını, her bir üzüntüsünü tarihleriyle hatırlardı.

Mutsuz olmaya, erkeklerin kötülüğünün kurbanı olmaya ve yarım ağızla onları bağışlamaya ihtiyacı vardı.

— Zavallı kadın...

Hatalı olan kendisiydi. Onunla evlenmemeliydi. Kadının bir fincan kahve, daha sonra da bir bardak şarap ikram ettiği o küçük eve üst üste kaç öğleden sonra gelmeye onu iten neydi? Çıkmaz sokağın yarısının sahibi olması, Sêbastien-Doise'ın kızı olması, pastel tonlarındaki giysilerinin içinde biraz soluk bir zerafeti olan narin bir varlık olması onu etkilememiş miydi?

Parayı düşünmemişti. Açık bir şekilde düşünmemişti. Yine de para, Marguerite'e ait olan bu ev sırasının geri planında yer alıyor ve balıklı küçük adam simgesel anlamlar yükleniyordu.

Bouin, ancak uzaktan gördüğü ve günün birinde oraya kabul edileceğinin aklından geçmediği bir dünyaya neredeyse kazara girmişti.

Gerçekten kabul edilmiş miydi? Basit bir su kaçağını durdurmuştu. Kadın, evdeki işini bitiren bir işçiye ikram eder gibi, ona bir kadeh likör ikram etmişti.

— Yarın gelip bir fincan kahve içmeye ne dersiniz?

Mutfakta. Ancak iki hafta sonra onu salona almıştı.

Fotoğraflar onu etkilemişti, özellikle iki atın çektiği kupa arabasındaki fotoğrafla, Marguerite'in başında geniş hasır şapkası, su kıyısında yürüdüğü fotoğraf.

Faytona binmek için eteklerini toplayan zarif bir kadın gördüğünde ya da Boulogne Ormanı'nda -oraya sadece iki üç defa gitmişti, çünkü evinden uzaktı- kadın binicileri hayranlıkla seyrettiğinde aklına çocukluğunun hatıraları gelirdi dalga dalga.

görsel

Yavruları çok tatlı olan hayvandır. Ayaklarınızı yakalamaya çalışırlar, her şey oyun onlar için.

Kedileri eskiden severdim ama onlara kötü davranmadığın halde sivri pençelerini kullanmaktan ASLA çekinmedikleri için bu düşüncemden yavaşça uzaklaştım.
--spoiler--
nankör
--spoiler--