kaybettiğini kabullenme eşiği

“Hiçbir şey ayağınıza gelmez, en azından iyi olan hiçbir şey… Her şeyi gidip kendiniz almanız gerekir.” (George Bernard Shaw)

3 inhibitor acikken hatta nexus kuleleri yokken bile kabullenmedik.

bence bunun öyle bir eşik noktası yok, en azından bende yok. ben dövünür dövünür sonra farketmeden o boşluğa düşmüş bulurum kendimi.

nedir kaybettiğiniz;
çalışıp kazandığınız para mı?
sevdiğiniz mi?
anne baba mı?

maddi hiçbir şey kayıp değildir, ancak tekrar çalışmaya sebeptir.
birinin ölümü ise kayıp ve kabullenmek zor. uzun zaman ve teslimiyet gerektiriyor.

Ben çoktan kabullendim ama kabullenmek yetmiyor malesef!
O eşikteyim geri adım atmak istemiyorum! Ve fakat ileri atmak içinde cesaret gerekiyor.
Yılların yorgunluğu üzerinde olunca insanın.
Birileri birilerine Boşuna sormuyor şu soruyu!

-esaret mi?
-cesaret mi?
işte bütün mesele bu...