bugün

kaloriferli evlerde büyüyenlerde; sobalı evlerde büyüyenler gibi tek odaya tıkılıp kalmak zorunda olmadıkları için görülen rahatlıktır. bu şekilde büyüyenlerde bir genişlik, bir relakslık bir vurdumduymazlık hakimdir.
otobüste açarlar müziği son ses dinlerler, siklemezler kimseyi. oysa bizde öyle miydi? az televizyonun sesini açsan annenin sesi gelir; "oğlum kıs şunun sesini babaannen namaz kılıyor." ulan günde kaç vakit namaz var diye içinden sövsen de o televizyon kapanır.
durum bu olunca hayatın her alanında kendine güvensiz, biri sana kızacakmış gibi hissedersin.
ulan kalorifer çocukları, burada da geniş geniş yazıyorsunuz ya sanmayınki bir boksunuz. bunların hepsi o kıçınızı dayadığınız kalorifer peteğinden geliyor. bu entry'i de kaloriferi geç bulmuş bir çocuk yavşaklığıyla yazıyorum.
şort ve t-shırtleyim. sonradan görme olduğum anlaşılsın diye belirteyim istedim.