kalbim acıdı

"bir gün yolda yürüyordum... bir şarkı duydum, kalbim acıdı ... bu kadar ..." diyor şarkının sonunda umay umay.

(bkz: gyuli ckimi)

kalbin yerlerde sürüklenmesi sonucu oluşan hadise .

umay umay beyoğlu'nda gezinirkene birden halep pasajı'nın önünde durur ve içeriden gelen sese ko$ar. "kim söylüyor bunu?" sorusuna aldığı cevap : kazım koyuncu'dur. sonrası malum; gider ve düet teklif eder.

kazım gider sonra..

ankara nın ayazında, benı alıp hıc bılmedıgım caddeleri arasında oradan buraya suruklenmeme yol acan, "bır gun yolda yuruyordum.. bır sarkı duydum,kalbım acıdı..bu kadar.." demesı ıle benı benden alan unutamadıgım bır umay umay & kazım koyuncu duetı..*

Nereye gittin?
neden bensiz; içimde kalan sensizliği tek başıma nasıl atlatacağım...
hepsi cevapsız..
o kadar cevapsız ki; hissediyorum içimde bir yerin acıdığını...
fiziksel bir acıya dönüştüm; nereye baksam sen...

Çıkıp şimdi yollara; dağ başlarına çıkıp şehrin şamatasından uzak; bağırsam adını; ağlasam..
sesim kısılana kadar adını ünlesem...
yahut bir yolculukta; otobüsün camına dayasam başımı da; gece yolculuğunda geçtiğimiz yollardaki ışıklar yerine sen aksan üzerimden...
camın soğukluğunda olsan; sıcacık..
sana gelmenin bir yolu olsa; o otobüs beni sana getirse...

Bir yerinden tutsam diyorum da elimde kalan yaşamı; neresinden; bilemiyorum...
güneşi erken batmış bir şehirde; akşamüstünde; hangi sokakta olduğumu bile bilmeden.. kaybolmak istiyorum...
yok olsam da kimseler gelmese ardımdan; merak etmese kimse...
bir kaç çocuk gülümsese; umut var desem yine...
ya da çocuklar da önemli değil; seslendiğim duvarlar ses verse; sesimi yankılasa hiç değilse...
ya da biri çıksa; 'biraz umudunuz var mı?' dediğimde...
'bende biraz kaldı al' dese...

Kaç yürek dayanır susuşuna sevdiğinin?
bir daha görememek seni; ağlamanı yahut yemeğini yiyişini görememek...
bunu bir anlatabilsem içime; bir ikna edebilsem kendimi...
bir sabah sustursam içimdeki beni; bir sabaha gülerek başlasam; yapabilsem sen olmadan...

Bir dağ başında; sesimi sadece kendi yankıları duyacak belki...
isyan değil ki bu; içim acıyor; durduramıyorum...
hiçbir ilaç tesir etmiyor; hiçbir şey dindirmiyor sancımı...
kokunu duyuyorum bazen; hani yolda yürürken aniden duyduğun ama adını bilemediğin tanıdık bir melodi gibi; kime sorsam bilmiyor...

Birgün yolda yürüyordum.. bir şarkı duydum.. Kalbim acıdı.. Bu kadar.. *

Kazım Koyuncu - Umay Umay
not: valla ben çevirmedim.. alıntıdır * *

insanlara yaşatılması hoş olmayan duygudur ve biraz da duygusal bir cümle.

*
isteyenler için link burda en beleşinden:
http://www.umay-umay.com/mpuc.asp

agir nevrotik bunalimlara sevk-i diyar eyler bazi $arkilar. o kadar net ve kesin anlatilmi$tir ki hüzün, sizin payiniza sadece susmak ve dinlemek dü$er. agirligi altinda ezilir, bir parca umut icin tanriya yakarir hale gelirsiniz. kaparsiniz gozlerinizi 4 dakika 42 saniye. actiginizda göz kapaklarinizi her $ey degi$ecekmi$ gibi gelir. süre biter, acarsiniz gozlerinizi, sadece aglayabilirsiniz. bu kadar..

bu sefer birinden kazık yememişsindir, sadece hayat bu noktaya getirmiştir, sana gidenin ardından bakakalmak düşmüştür onun bir daha gelip gelemeyeceğini bilememecesine..

lazca bilmememe rağmen hakkaten benim de içim acıdı,
bir de kazım koyuncu olunca söyleyen daha bir iç acıtıcı. *

(bkz: sen beni incitmedin öldürdün)

sözlerinden hiçbir şey anlaşılmamasına rağmen ağlatan şarkı.. öyle böyle değil, resmen içine işliyor insanın..

muhteşem bir girişe sahip olan şarkı. *

hemen hemen günde birçok kere dinlediğim şarkı. insanın kalbını acıtıyor...

çok zamanlar " kazım " ı hatırlarım ve kalbim acır...

umay umay ile kazım koyuncu nun müthiş düeti...

kim demiş melodilerin, notaların, yitip gitmiş bir adamın ardında kala sesinin ağırlığı olmaz diye. dinledikçe omuzlarınız çökmüyor mu sizin de. dinledikçe ruhunuzun bir parçası hiç çekmediğiniz acılar için parmak uçlarınızdan kayıp gitmiyor mu.,? ilahi kazım., kalbimizin aynasıydı, anasıydı zaten acı. durup dururken bu şarkı niye.

henüz 17 aylıkken tecavüze uğrayan bebeğe kalbim acıdı en son...ve sanırım uzun bir sürede acıyacak...

lazcasını anlamasamda durduk yerde hüzünlenmemi sağlamış şarkıdır. son sözü vurucudur. bir gün yolda yürüyordum seni gördüm kalbim acıdı o kadar...

atwi şüqule goulu daği daği
dido miğun guis derdi meraği...

oqomdğulat si şekeri ma yaği
si domçvi do domgxali gyuli çkimi...

ağne odas perde kogevoqidi
ızmoceteğn alis dologaüidi...

gomqugxişi mgarinis yevuqidi
si domçvi do domgxali gyuli çkimi...

bazi bazi gelaithi noğaşa
vixosarthi baba süaniş ûüobaşa...

gyuli çkimi sin var ida başqaşa
çkimire do giçkitas gyuli çkimi...

türkçesi ise;

bundan böyle dağ dağ dolaşırım
yüreğim çok yaralı, derdim var

karışalım birbirimize sen şeker ben yağ
yaktın kül ettin sen beni gülüm

yeni odaya perde astım
rüyamda boynuna sarılmıştım

ağlıyordum uyandığımda
yaktın kül ettin sen beni gülüm

çarşıya inerdiniz bazı bazı
babandan habersiz gözlerdim seni

gülüm sen başkasına gitmeyesin
bil ki benimsin gülüm

kazım koyuncuyla umay umayın muhteşem düeti. kalbi acımayanın bile kalbini acıtır bir de acıdığını düşünün..

Kaç yürek dayanır susuşuna sevdiğinin?
bir daha görememek seni; ağlamanı yahut yemeğini yiyişini görememek...
bunu bir anlatabilsem içime; bir ikna edebilsem kendimi...
bir sabah sustursam içimdeki beni; bir sabaha gülerek başlasam; yapabilsem sen olmadan...

bu da linki..
http://www.youtube.com/watch?v=YgfZaXv1opI *

kalbi acımayanın bile kalbini acıtabilen bir şarkı.

şarkının dilini anlamasamda beni ilk duyduğum andan beri deprem gibi sarsan, kalbimde kırılmadık hat bırakmayan, beyin ve kalp ölümü gerçekleştirecek kadar etkili, umay umay ve kazım koyuncu düeti olan, şarkının içerisindeki kelimelerin ve müziğin bile canını yakan mükemmel şarkı.

doğdum dünya denen kente.
zaman mı, bu şehir mi, bilmem bu hayat mıydı?
belki de bu dünyanın bir türlü anlaşamayan insanlarıydı;
sokak çocukları,
savaşlar,
felaketler...

anne, yaşam yüzüme bir tokat gibi indi.
yüzüm değil,
kalbim acıdı...

uzaklarda bir yerlerde bir ses armonisi calınır kulağınıza once.. sesi takip edemeyecek bir vaziyettesinizdir.. ama ruhunuz düşmüştür o sesin peşine.. anlamamışsındır belki sözlerini.. ama aslında anlam vermişsindir o sözlere.. bilirsin ki vardır bir acı.. bilirsin ki değmiştir hasret bir yerlere.. diline yapışmış olur kelimelere hapsolmadan.. yavas yavas yer eder içinde..oyle bir sarkıdır bu..

''bir gün yolda yürüyordum, bir şarkı duydum, kalbim acıdı.. bu kadar..''
evet.. bu kadar..