küçüktüm ufacıktım

bilmem kaç yıl önce ilkokul ders kitaplarında bulunan ilginç şiir.

küçüktüm ufacıktım
top oynadım acıktım
buldum yolda bir erik
kaptı bir ala geyik
geyik kaçtı ormana
bindim bir ak doğana
doğan yolu şaşırdı
kaf dağından aşırdı
attı beni bir göle
gölden çıktım bir çöle
çölde buldum izini
koştum tuttum dizini
geyik beni görünce
düştü büyük sevince
verdi bana bir elma
dedi dinlenme durma
dağdan yürü kırdan git
altun köşke çabuk yit
orda bekler ezeli
seni dünya güzeli
bin yıllık çile doldu
bunu dedi sır oldu
yedim sırlı elmayı
gördüm gizli dünyayı
gündüz oldu geceler
ak sakallı cüceler
kesik başlar yürüdü
saçlarını sürüdü
korkunç devler hortladı
cinler cirit oynadı
bir de baktım melekler
başlarında çiçekler
devlere el bağlıyor
gizli gizli ağlıyor
kılıcımı çıkardım
perileri kurtardım
kurtardığım periler
adım adım geriler
kanadını açardı
selam verir kaçardı
az uz gittim dolaştım
altun köşke ulaştım
bir kapısı açıktı
öteki kapanıktı
kapalıyı açarak
açığa vurdum kapak
at önünde et vardı
it önünde ot vardı
at et yemez ağlardı
it ot yemez bakardı
eti ite yedirdim
otu ata yedirdim
açtım bir elmas oda
dev şahını uykuda
gördüm kestim başını
dedim ey ifrit hani
nerde dünya güzeli
dedi elinde eli
döndüm baktım bir kırgız
elbiseli güzel kız
durmuş bakar yanımda
şimşek çaktı canımda
güldü dedi türk beyi
tanıdın mı geyiği
beni kimse bu devden
alamazdı ancak sen
kaya deldin dağ yardın
geldin beni kurtardın
ah o imiş anladım
sevincimden ağladım
dedim turan meleği
türkün yüce dileği
yüz milyon türk şu anda
seni bekler turanda
haydi çabuk varalım
karanlığı yaralım
sönük ocak canlansın
yoksul ülke şenlensin
indik iti okşadık
at sırtına atladık
geçtik nice dağ kaya
vardık demir kapıya
kapanması çok yıldı
açıl dedim açıldı
yol verince gizli yurt
aldı bizi bir bozkurt
kaf dağından aşırdı
türk iline getirdi.

ziya gökalp'ın bir turan bilinci aşılamak maksadıyla yazmış olduğu şiirdir.

Küçüktüm, küçücüktüm,
Oltayı attım denize;
Bir üşüşüverdi balıklar,
Denizi gördüm.
Bir uçurtma yaptım, telli duvaklı;
Kuyruğu ebemkuşağı renginde;
Bir salıverdim gökyüzüne;
Gökyüzünü gördüm.
Büyüdüm, işsiz kaldım, aç kaldım;
Para kazanmak gerekti;
Girdim insanların içine,
insanları gördüm.
Ne yârdan geçerim, ne serden;
Ne denizlerden, ne gökyüzünden ama...
Bırakmıyor son gördüğüm,
Bırakmıyor geçim derdi.
Oymuş, diyorum, zavallı şairin
Görüp göreceği.

Orhan VELi

(bkz: çağrışım)

çocukluk yılları boyunca aklımıza kazınmış şiir. benim hala durup durup zaman zaman geliyor aklıma...