is isten gectikten sonra duyarlilasan ahali

özellikle de birisi hiç neden olmaksızın birisini ya da birilerini öldürdüğünde ya da çok büyük bir suç işlediğinde birisinin ardından söylenenlerin toplamı olan durumdur.

aslında, çok garip bir durumdur bu. birisi nedensizce kalkıp birilerini öldürür, tüm insanlar (o kişyi tanıdıklarını iddaa edenler meydana fırlarlar.)

"sessiz-sakin birisiydi. içine kapanık. efendi. mülayim... v.b."

o ara, yırtık dondan çıkar gibi mahallenin kevaşesi mikrofonu eline alıp devam etmek ister:

"omuzları genişti. kolları kaslı... "

izin verilmez konuşmasına. aslında,o an en tutarlı ve mantıklı konuşan o kevaşedir.

(bkz: kevaşe)

diğer insanların hepsi, bir anlık heyecanla, ya da göt korkusuyla o kişi hakkında tüm güzel temennileri, sözleri söylerler.

"ulan" diyesi gelir ekran karşısındakinin. "o kadar iyi bir insandı. efendiydi, mülayimdi neden o kadar insanı öldürdü? neden böyle kötü oldu? hatta, omuzları geniş, kolları kaslıydı da neden güzel bir spor branşıyla uğraşmadı?"

soramayız tabiki de. bize düşen sadece izlemek. çünkü; sistem böyle gerektiriyor. sistem izlenilmeyi seviyor...

ve, belki de tek doğruyu bu hayatta kevaşeler söylüyor.