bugün

bay bukowski'nin parantez yayınlarından avi pardo nun çevirisiyle yayınlanan ve arkadaşlarına yazdığı mektuplardan oluşan bir kitaptır.
''Bir keresinde bir akıl hastanesine gittim, ziyaret için. Oradaki hastalardan biri tanıdı beni. Charles Bukowski sin sen, değil mi? diye sordu. Kitaplarımı okumuştu. Bu yüzden oradaydı belki.''

(bkz: charles bukowski)
''Sözde dahilerle aram hiçbir zaman iyi olmadı. Özellikle bu sıfata sınavlardan en yüksek notları alarak layık görülenlerle. Bunların beyinleri hazır cevaplarla doludur. Lisedeyken sürekli iftihara geçen bir arkadaşım vardı. işin sırrı annesiydi. Okuldan eve gelince annesi onu kitapların başına oturtur, yatıncaya kadar çalıştırırdı, o kadar değil belki, ama günde 5-6 saat. Aslında okulun en aptal çocuğuydu. Kitaplardan öğrendiği her şeyi unutmalı insan. Baştan başlayıp gördüklerinden ve hissettiklerinden öğrenmeye bak. Bir de, Disneyland dan uzak dur.''

(bkz: charles bukowski)