dış görünüşten dolayı rezil olma anları

burun konusunda çok muzdarip olmuşluğum var , bir keresinde herkesin içinde karadenizlimisin diye sormuştu ukalânın teki . Allahtan hazır-cevap birisiyim.

bir insanı dış görünüşüyle yargılamak çok kabaca ve saygısızca bir durumdur. bu durumdan üzüntü duymak ise komiktir. siz yaşamınıza bakın. vicdanınızı, merhametinizi, insanlığınızı kaybetmediğiniz sürece insanların size kötü bir şeyler söylemesi sizi üzmesin.

aciz insanların genelde kullandığı argümanlardan sadece bir tanesi.

12 yaşındayım. Ergenliğimin en ağır yılıydı o sene. Pasiflik, asosyallik hat safhada.

Çok fazla terleyen bir tip değilim ama mevzu bahis gotum olunca iş değişiyor. O aralar niagara şelalesi gibi terliyor gotum.

Yaz ya da bahar olması lazım. Dershanede dersteyiz. Hoca listeden isim söyleyip tahtaya kaldırıyor. Kalbim küt küt atıyor benim adımı söyleyecek diye. O kadar asosyalim ki... Söyledi kalbime indi bi an. Sonra son derece pasiflikle tahtaya yurudum. Hoca soruyu yazmıştı. Yapamadım. Mal gibi bir tahtaya bir hocaya devam ettim. iyice utandım, sıkıldım hoca da beni mahçup eden gozlerle zavallıymısım gibi bakıyordu. Ya da O an oyle goruyordum bilemiyorum.

En son arka sıralardan kızın biri bombayı patlattı: "pelle senin arkana noldu !?' Donup baktım. Got çevresinde kocaman yuvarlak bir ter izi. O an elim ayağım boşaldı. Ne yapacağımı şaşırdım. Hoca sonra oturttu beni.

O günden sonra oraya ugramadım, dershane değiştirdim.