dinler toplumlarin afyonudur

cok derin aciklamayi istemeyiz. biraz sapkayi eline alip cesurca dusunmek gerekiyor. gerisi iyilik guzellik.

doğrudur.

dinler, toplumun dünyadaki kötülüğe karşı bir savunma olarak, öldükten sonra refaha ereceği düşüncesiyle kullanılan bir nesnedir.

tıpkı kötü hisseden, bunalan bir insanın afyon ile kendi kafasında mutlu olması, en azından bir süreliğine kötülüklerden uzak durabilmesi gibi.

evet ayfondur, hatta ayfon xs'tir.

marx’ın “din baskı altındaki yaratığın iç geçirmesi, taş yürekli bir dünyanın duygusu ve ruhsuz koşulların ruhudur. halkın afyonudur. bu nedenlerle de, halkın hayali mutluluğu olarak dinin kaldırılması, halkın gerçek mutluluğunu istemektir” sözlerinden mülhem sıkça kullanılan aforizma!

Not: ne de olsa inananlar “avuntu”larıyla uyuşmuş vaziyette bu dünyada kalakalmışlardır; peki ruhu inkar eden ve her şeyi maddi esasa bağlayanlar siz boyuna hangi hakikat ve gerçeğin peşindesiniz, hele bi izah edin afyonları atıp gelelim...
ruhu inkar edip “aşık” olmaktan bahsedenler, mayakovski kadar onur sahibi olmalıdırlar!

selam ve duva ile... ramen.

valla ister afyon ister ayfon herkes istediği gibi inanabilir.

ama maalsef ki bu ölüm gerçeğini ve ölümden sonra yeni bir hayat için dünya hayatımızın hesaba çekileceği gerçeğini değiştirmeyecektir.

Din zaten insanın aciz yetersiz kaldığını kabul etmek ve teslim olmak demektir. Afyon gibi tepkisizlestirip mutlak itaati gerektirir. Doğrudur efendim.

Arz talep meselesi.
Dünyanın çoğu talep ediyor. Ister afyon de ister bonzai.

Bundan on sene kadar önceydi. O zaman deist falan da değildim. Bildiğin müslümandım. Din üzerine derin düşünmüş bir insan da değildim. Türkiye'ye getirdikleri asyalı Bir misyoner çocuk beni Hristiyan yapmaya çalışıyordu. Din hakkında konuşuyordu. Ben pek anlamadım. Ancak bu ifadeyi kullandığımı hatırlıyorum. Sanırım kulağıma çalınmış bir ezberdi o zamanlar. Fakat yıllar geçtikçe bir gerçek olduğunu anladım.

içerik bulunamadı.

endülüs emevileri ve 15. 16. yy osmanlı'sına afyon etki etmemiş demek ki.

bu ülkelerde de din vardı ama zamanının en gelişmiş ülkeleriydiler. (15. ve 16. yy ile sınırladım osmanlıyı)

ve bizans. orada da din vardı fakat çok gelişmiş bir ülkeydi zamanına göre. (son dönemleri hariç)

Düşünmeyen, muhakeme etmeyen, aklını kullanmadığı için ahlâk ve etik değerleri oluşmamış cahil toplumlarda dini bırakın, dinsizlik bile afyon olur.
Din yüzünden uyuşmuş toplumda din bir afyon demek neden değil sonuçtur.
Neden ise toplumun aptallığı ahlaksızlığıdır.
Böyle toplum ya futbol ya iddoloji ya kimlik ya ateizm ya da din ile uyuşturulur.

muhakeme yeteneği yok edilmiş toplumların gelişim göstermesi beklenemez ve din maalesef kişinin idrak durumu üzerinden hareket eder.

eski bir aktif komünist olan, faaliyetleri sebebiyle hapisler yatan mehmet ördekçi'nin "din toplumun afyonudur" düşüncesindeyken, afyon cezaevinde dinle nasıl tanıştığını anlattığı herkesin mutlaka okuması gereken bu değerli yazıyı alta bırakıyorum.

sonsuzluğa açılan koğuş: http://www.derki.com/yasa.../sonsuzluga-acilan-kogus/