cennetin yolu dunyadan gecmeseydi ne isim olurdu yasamla

ne tat var gecesinde gunduzunde ben neyleyim yeryuzunde diyen bireyin kısayoldan ölemedigi icin yasamak zorunda oldugunu belirten tumce.

doğumum yanlış olmuş benim. emeklemem. attığım ilk adım yanlış. elde avuçta ne varsa verdiğim ilkokuldaki önümde oturan sarı saçlı kızda saklıydı yirmili yaşlarımın buhranlarla geçeceği belki de.

kim bilebilir?

hiç kimse. hiç kimse bilemediği içinde binlerce uğraşın tozlu raflarıyla boğuşuyorum her an ve her salise. öksürüp üzerine hatıraların sol elimle tozlarını siliyorum dostlukların. artık eskisi kadar inanmasam da hiçbir şeye, tanrı ya aşk a sevgi ye. ölüm den korkuyorum. ve, ölüm ün tüm büyüyü bozuşundan irkiliyorum. daha dün beraber çay içip her şeyi eleştirdiğimiz cevahir i toprağın altına sokup geleli altı saat geçti. işte bende onun için her şeyden vazgeçiyorum.

ve, oturup bekliyorum. cevahir i. ölüm ü. her şeyi. o sarı saçlı kızı bekliyorum en çok da. beslenme çantamdaki her şeyi feda ettiği o kızı.
ve, soruyorum kendi kendime:

cennetin yolu dünyadan geçmeseydi ne işim olurdu yaşamla?

cevabım yaşam oluyor. onun için yaşıyorum.