bugün

Küçükken yanlış bildiğimiz bazı şeylerin aslını büyüyünce öğrenmektir.
*
küçükken;
-edi pakbayram sanırdım,
-cüney tarkın bilirdim,
büyüyünce öğrendim.
Bana annemi çağrıştıran iki kelime. Anne, ben hiç büyümedim ki. (Annemin gözünde bir çocuğum işte)
çıkar ilişkisi kurabilmektir.
büyümenin çok da güzel bir şey olmadığını öğreniriz.
küçükken daha az derdimizin olduğunu anlarız, yeni dertlerle başa çıkmayı öğreniriz.
-kendi başına tırnak kesmek.
-ayakkabı bağcığını kendin bağlayabilmek.
(bkz: yalnızlık)
(bkz: sağlam basacan bu hayatta)

öyle böyle değil hafif kaçarsan uçarsın, eşek olursan semer vuran çok olur bu hayatta.
dara,zora her neyse düşünce yalnız bırakılıcaksın, aslında hepimiz dünyaya hört! şeklinde bırakılmış varlıklarız.şanslılarımızınsa boncukları vardır.
Hayır diyebilmek.
her istediğin şeyi, ağlasan da zırlasan da el edemezsin.
Kendi başıma banyo yapmayı öğrendim küçükken annem yaptırıdı utanırdım.
annenizden başka hiç kimsenin, sizi karşılık beklemeden sevmeyeceğini öğrenmek.
öğrendiklerimizin aslında yalan oldukları.
her kuşun eti yenmez.
hayatın bedava olmadığı.
sizi sizden başka kimsenin anlayamayacağı gerçeği ve aslında seni seveni seveceksin ki üzülen olma mantığını düşünebilme yetisi.
kimseye güvenmemek.
an geldiğinde hiç kimseye anlatılmayacak şeyler olduğunu bildiklerimizdir.
öyle bir şey ki, bir yaştan sonrası -ki bu bir yaş asla sabit kalmamak şartıyla- her zamankinden daha hızlı geçiyor.

ha, sanırım ben de bunu öğrenmişim.
sanıldığı gibi paranın hiçbir şey olmadığı değil, hayatta hemen hemen her şeyin paradan oluştuğu.
yaş büyüdükçe hayallerin küçüldüğünü öğreniyor insan.
babandan daha az annenden daha fazla kork.
He manin gerçek olmadığı
küçükken annelerin yatınca uykun gelir demeci, büyüyünce anne artık uykum gelince yatıyorum demeci ile değişti.
hayat tecrübelerimiz sonucu ulaştığımız yargılardır. bunlardan biri hayatın büyük ölçüde sıkıntı demek olduğu, bir dertten kurtulsak bile başka birinin bizi bulacağıdır.
güncel Önemli Başlıklar