bugün

5-6 ay önceki facebook paylaşımlarıma baktığımda hissetmiş olduğum duygudur.
yer yer çoğu gün anlıyorum ben, mesela sonuncusu bugün oldu.

bugün bir bilgisayara baya bir imrendim. elbette ki param yoktu. paranın yetişmesi için kaç tane dönemlik iş gerektiğini hesapladım. aile desteğinin * yavaş yavaş benim de aklımdan çıkmaya başladığını fark ettim. kaldı ki çıkmasa bile çıkmak zorundaydı zaten.

yavaş yavaş yalnız olduğumu fark ettiğimde diyeyim kısaca.

bu ve bunun gibi sekansları çok yaşıyorum.

edit: ayrıca (bkz: insanın büyüdüğünü anladığı an)
Artık büyümek istemediğimiz andır.
eskiden "aman çocuk yesin" diye bırakılan yiyeceklerin sahibiyken artık onları benim bırakıyor olmam.
Anacığıma para gönderdiğim an dır.
Aglamama neden olan şeylerin alamadigimiz oyuncak bebekler degil de, kalbimin ağrısı olduğunu fark ettiğimde büyüdüğümu anlamıştım. Keşke hep oyuncak için ağlasaydık.
istemeye geldikleri an!?
Kendi paranı kazandığın an bunlardan biridir.
12 yaşındayken simit sepetini elime aldığım an.
Sorumluluklar omuzlarıma bindiği zaman.
Çantada veya göt cebinde beliren cüzdan.
Düşünmeye, düşünebilmeye başladığınız andır.
Anne Çocuk görüldüğünde çocuğa özenmenin yerini, anneye özenmenin alması.
eğer çok içmişseniz başlıkları anlamından çok daha farklı anlamanız olasıdır (bkz: beylikdüzünüzü anladığınız an).
Geçen pazar ablamın kızlarını parka götürdüm. Nasıl yırtındılar "Dayııı sen de gel, dayıcığım sen de kay lütfen!" Diye. Etrafa baktım kimse yok. Çıktım kulenin 10 basamaklı merdivenini iki adımda. "Ulan ne kısa sürdü tırmanmak" demeye kalmadan, kafayı tepedeki çatıya vurdum. Kaydıraktan, aşağıya kaymam da yaklaşık 1.5 saniye sürünce anladım.

"büyüdüm, büyüdüm gibi göründüm,
Ama büyümedim.

Bir gün bile büyümedim."
beylikdüzüne gittiğim o ilk an, ilk heyecan..
Kimseye hesap vermeden kararlar alabildiğimde, istediğim an eve/yurda girebildiğimde, istediğim değişikliği kendime yapabildiğimde, istediğimi kimseye sormadan giyebildiğimde anladım.
Csgo yu oyun olarak değilde kumar olarak gördüğüm an .
Gizlice ağladığım zamanlardır.
hatıra kutunuzda biriktirdiğiniz hatıraların arasında yollarınızı ayırdığınız insanların anıları hâlâ duruyorsa, atmıyorsanız büyümüşsünüzdür.
kendime ilk defa 'nasıl para kazanacağım?' diye sorduğum andır. bunun üzerine bir de arkadaş ortamında '10 yıldır tanıyoruz lan birbirimizi' tarzı cümleler kurulmaya başlanınca bastonumu yoklamadım değil.
magnumun aslında pahalı olmadığını anladığım andır.
Arife gününde elbiselerimi yatağımın ucuna koyardım şimdi ise bayramların geldiğine sevinemiyorum ya dünya değişti ya insanlar.
tanıştıklarının %90ından büyük olunca. bazen sorguluyorum IQ seviyemi.
Etrafınızda ki insanları seçmeye başladığınız andır. Olması gerekendir. Gereksiz insanlar ihtiyacınız yok.