büyüdükçe kaybedilen yetenekler

insanın büyüdükçe kaybettiği yetenekleridir.Misal eleri ve ayaklarıyla kapıya tırmanmak.

her ağlandığında bir memeye kavuşmak.

(bkz: elastikiyet)

Gol yollarındaki etkinliğin azalması. Çocukluğumda Klinsman kadar etkili bi golcüydüm ama ilerleyen yıllarda ondan eser kalmadığını gördüm...

hayal kurmak.
daha doğrusu hayallerimizin sınırlandırılması.
saçma sapan hayaller kuramamak.
yaratıcılığın azalması.

duygularını belli etmek.
büyüdükçe gizli gizli ağlamak zorunda kalmak.

bale *

her bayramda sevinebilmek. bu ciddi bir yetenektir ve ne yazık ki ben bunları kaybedeli çok oluyor sözlük.

kurban bayramıysa ertesi gün kesilip de önünüzdeki tabağa 'et' olarak geleceğini yani öleceğini idrak edemeden bir koçu sevebilmek, sahiplenebilmek mesela. koça isim verip ona hep bakacağına gerçekten inanabilme yeteneği. ertesi gün bayram diye anne ve babanın aldığı bayramlıkları bir gece önceden yatağın başına hazırlamanın sevinci. -ki bu bayramlıklar yılda bir kere alınıp hem şeker hem kurban bayramında da giyilebilirdi. hatta anne babanın maddi sıkıntı çektiği dönemlerde bir yıl önceki bayramlıklar oluyorsa üste hala onlar giyilirdi.- 23 nisan çocuk bayramında yurtdışından gelen diğer çocukları izlemek için heyecanla TRT1'in karşısına geçmenin sevinci gibi. ya da 19 mayısta sabah erkenden okul törenine söylenerek gidip, sonrasında bütün günün tatil olmasının verdiği tarif edilemez rahatlık ve mutluluk yeteneği gibi. bayram demek tatil demekti. ama tatilden de daha fazlasıydı belki. zira 30 ağustos zafer bayramına bile sevinmişliğimiz vardır çocukken, onun için bile kıpır kıpır olmuştur içimiz, oysa ki ağustos ayı 'eğitim öğretim yılı'nın en sevdiğimiz kısmına denk gelirdi,tatil 3 aylar içinde.

büyüdükçe pek çok yetenek kaybedilir sözlük. hayal gücü, inanabilme yetisi, oyuncak dahi olmasa sokaktaki taşla, toprakla saatlerce sıkılmadan tek başına oynayabilme yetisi... bunlar sadece bir kısmı büyüdükçe kaybedilen yetenekler içinde. belki de asıl kaybettiğimiz 'mutlu olma' yeteneğidir.

gerçekleri gördükçe hayal kurma yetisini kaybetmektir.

(bkz: kolay taşınma)

küçük şeylere dahi mutlu olabilmek.
yerde bulduğumuz oyuncak parçası bizi zıplatıyor mu şimdi mutluluktan?

doğallık.

kol ve bacakları açarak kapıya tırmanmak.

cırcıbıl fıstık karşısında çükünü ikiye katlamak...

dilini burnuna değdirmek.. ahahahaa..... (bkz: gereksiz yetenekler)

uluorta işeyebilme yeteneği.

burundaki sümüğü balon gibi şişirmek...

hey gidi günler lan.

doktor olmak.

dünyanın kötüleşen durumunu gördükçe kaybedilen gülme yeteneğidir.

basit yaşamak...

minderlerden yapılan evlerin içine sığamamak.

kafayı demir parmaklıklar arasından geçirmek.

küçükken az yapmazdık bu psikopatlığı. yaş ilerledikçe insan kafası büyüyor galiba. zaten kafayı demir parmaklıklardan geçirmek kafası büyük adamın işi değil.*

fitnesiz fesatsız zihniyet.

sıfır açmak. açamıyorum olmuyor.

hayatta sürekli doktor ve baba rölünde olmamak...

taklit yeteneği .