bir insana karşı tahammülsüzleşmek

o insandan vazgeçmeyi göze almış olmak demektir.

insan olgunlaştıkça insanlara tahammülsüz ve duyarsız olmaya başlıyor. Bugün geri zekalı kalmak çaba ister çünkü öğrenmek istediğin her şey elinin altında. Buna rağmen hiçbir şey düşünmeyip her şeyden habersiz, kulaktan duyma bir hayatı yaşamayı tercih ediyorsa insan kimse ona ve salaklığına tahammül etmek durumunda değil. Bu yüzden tahammülsüzleşmek, kendi başına olmak ve çevrende az insanın olması sağlıklıdır.

Bazen çevresi kalabalık insanlara kafa yoramıyorum. Bu kadar mı karaktersizsin ki herkesle anlaşabiliyorsun, hiç mi yanlışa kafa çevirmek ağır gelmiyor veya hiç mi yanlış, anormal olanı fark etmiyorsun diye düşünüyorum.

Bir insansa iyi benim nerdeyse kimseye tahammülüm kalmadı.

O kişi tarafından özgür alan bırakılmaması ve sorulan hesap kitabın aradaki bağ haddini aşması sonucu vuku bulan haldir.

Biri tarafından sürekli "nerdesin, ne yapıyorsun, gel-git, foto at" vesaire ya da aramalarla taciz edilen günlerin sonrasında artık bunalma ve suyuna gitmeme kararı sonrasında hissettiğimdir.

Mutsuz olduğum yer ve kişide durmam

sürekli oral seks esnasında dişlerini değdiren sevgiliye karşı yaşanan durumdur. canım yanıyor anlamıyor musun?

ters ters cevaplar vermekle kendini belli eder. karşı taraf halleriniz geldi zanneder, oysa sadece yıpranmışsınızdır.

Zaten tahammül ediyorduysan sıkıntı başında. Tahammül değil de hoş görüyorsan o insanla olan ilişkin sonsuza dek sürer. Tahammül bambaşka bir şey. Sonu olan bir şey.

eğer hiçbir sebep yokken yapılıyorsa acımasızcadır. ama sebebi tahammülsüzleşilen insanın hareket ve sözleriyse haklıdır.