bir hilal uğruna ya rab ne güneşler batıyor

istiklal şairimiz mehmet akif ersoy'un çanakkale destanına yazdığı şiirde de geçen çok iyi bir vurgu cümlesi.

hissedebilecek yüreğe sahip kişide bir tüy ayaklanmasına bir yürek burukluğuna sebep olacak düzeyde derin anlamlar taşıyan yattıkları yerler nur gölü olsun dedirtecek mısra.

(bkz: daha ne denebilir)

yasadigi ulkeye hic bir art niyet, soysuzluk dusunmeden "vatan"im duygusu ile okuyabilenlerin anlayacagi siir.

ana fikri "ne büyüksün ki kanın kurtarıyor tevhid'i" olan şaheserin içinden bir cümle.

(bkz: çanakkale şehitlerine)

mehmet akif ersoy un bütün eserlerini topladığı safahat adlı şiir kitabının 6.bölümü olan asım da yer alan çanakkale şehitlerine adlı şiirinin bir mısrası.

akif'in, rabb'ine yakarışıdır.

yaralanmış temiz alnından uzanmış yatıyor;
bir hilal uğruna ya rab, ne güneşler batıyor!

çanakkale zaferi'nin özetidir.

sen ki, son ehl i salibin kırarak savletini,
şarkın en sevgili sultanı salahaddin'i,
kılıç arslan gibi iclaline ettin hayran...
sen ki islam'ı kuşatmış, boğuyorken hüsran,
o demir çemberi göğsünde kırıp parçaladın.

ırak halkının güç ve feyz alması gereken mısralar.

bugünler de farklı bir anlam kazanan sözdür,şiirdir.

o hilal için hepimiz batmaya hazırız. güneşiz demiyoruz ama batmaya hazırız diyoruz. vatan için, bayrak için, millet için ne kadar güne batarsa o kadar aydınlık olacağız.

(bkz: ey şehit oğlu şehit isteme benden makber)

acaba din midir kast edilen yoksa vatan midir? yoksa dini ozumsemis zaten bir simegesi haline getirmis vatan midir? o gun olenleri bir karis toprak icin oldu sananlar hala bu zaferi cozememislerdir, icte ve dista. allah a sukur ki islam bayragini tasiyan bir neslin torunlariyiz, biz yapamadik belki ama cocuklarimiz olmadi torunlarimiz o bayragi daha ileriye tasiyacak. bir miras ve gorevdir bu.

amaç için feda edilenlerin boyutunu gösteren, muhteşem mısra. bir de şu boyutu var ki evlerden uzak:

(bkz: bir ampul uğruna ya rab ne güneşler batıyor)

hiçbir savaşta Çanakkale Savaşları'nda olduğu kadar okumuş, eli kalem tutan şehit ve zayiat verilmedi.

Askeri okulların son sınıf öğrencileri ile tıp fakültesinin 3-4'üncü sınıf öğrencilerinin yanı sıra liselerden çocuk denecek yaştaki gençler de cepheye alındı.

En büyük savaş, cahilliğe karşı yapılan savaştır. gmka

koskoca şiirin insanı en vuran dizesi.

nur içinde yat üstad.

istiklal marşımızın müellifi,söz üstadı mehmet akif ersoyun üstüne söz söylenemeyecek,ancak idrak boyutunda kıymet kazanan dize..edebi yönü ise bir baş yapıt cümlesi..nur içinde yatsın..vatanını seven samimi olan zerre riy a barındırmayan herkes..ne düşüncede olduğunun çok önemi yok.

akif'in efsane sözüdür. muadili söz mithat cemal'in ''bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır, toprak eğer uğrunda ölen varsa vatandır'' denilebilir. her 2 sözde de tüyler diken dikendir.

sanat seviyesinin zirvelerin zirvesine tırmandığı mısradır. bu şiiri üçüncü dönemimde belagat dersinde çözümlediydik. sanat gücünün bu denli yüksek olduğu bir mısraya rastlamak gerçekten zor. evet. herhangi bir şiirde bu denli sanatlı ve sade bir söyleyişi aynı arada bulmak çok zor.

Okuduğumda ve aklıma geldiğinde beni düşündüren,vatana olan sevdamı kat be kat artıran,yaradana şükrettiren,şehitlerimize dua ettiren çok anlamlı ve duygulu kelimelerdir.

sakarya fırat dizisinde okununan duygu yüklü ve bir o kadar anlamlı şiir.

http://www.youtube.com/watch?v=hHXkOp8dAxo

--spoiler--
şüheda gövdesi, bir baksana dağlar taşlar...
o, rüku olmasa, dünyada eğilmez başlar,

yaralanmış temiz alnından uzanmış yatıyor;
bir hilal uğruna ya rab, ne güneşler batıyor!

ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!
gökten ecdad inerek öpse o pak alnı değer.

ne büyüksün ki kanın kurtarıyor tevhid'i...
bedr'in aslanları ancak, bu kadar şanlı idi...

sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
"gömelim gel seni tarihe!" desem, sığmazsın.

herc ü merc ettiğin edvara da yetmez o kitab...
seni ancak ebediyyetler eder istiab.

"bu, taşındır" diyerek kabe'yi diksem başına;
ruhumun vahyini duysam da geçirsem taşına;

sonra gök kubbeyi alsam da, rida namıyle,
kanayan lahdine çeksem bütün ecramıyle;

mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan;
yedi kandilli süreyya’yı uzatsam oradan;

sen bu avizenin altında, bürünmüş kanına,
uzanırken gece mehtabı getirsem yanına,

türbedarın gibi ta fecre kadar bekletsem;
gündüzün fecr ile avizeni lebriz etsem;

tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana...
yine bir şey yapabildim diyemem hatırana.

sen ki, son ehl i salibin kırarak savletini,
şarkın en sevgili sultanı salahaddin'i,

kılıç arslan gibi iclaline ettin hayran...
sen ki islam’ı kuşatmış, boğuyorken hüsran,

o demir çemberi göğsünde kırıp parçaladın;
sen ki, ruhunla beraber gezer ecramı adın;

sen ki; asara gömülsen taşacaksın... heyhat,
sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihat...

ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,
sana ağuşunu açmış duruyor peygamber.

Mehmet Akif ERSOY
--spoiler--

(bkz: (vid #40080))

bu şiiri ilk okuduğumda çanakkalede 48. alayın kabristanını geziyordum ve hıçkıra hıçkıra ağlamıştım.
minnettardım. ben olsam aynısını yaparmıydım... yaş 20...
orda olsaydım 21 olamayacaktım...
vatan yerine onların sağolmasını dilerdim...
sen varsan vatan var, sen yok o da yok...

oldukca anlamli ve bir savasin icindeki en trajik kismi anlatan dize.

ancak gunumuze bu dizeye siginmak bir hayli zor! sebebi ise mevzunun artik hilalden, vatandan, topraktan otede oldugu.

pisi pisine yitip giden insanlarin- sehitlerin- ardindan artik bu dizeye siginmak tamamen gecmisten ve insanlarin duygularindan prim yapmaktir.

ne hilali, ne vatani!

3- 5 tane kendini bilmez, sozumona idealleriyla ulkeyi batirmaya resmen and icmisler yuzunden pisi pisine yitip gidiyor insanlar.

birinin beynindeki gri hucrelerin hareketine gore birilerinin ve geride kalanlarin hayati sonuyor, olan biten sadece bu!

bu dize bu gune ait olmamali, gecmiste kahramanca savasip bu memleketi kurtaran isimsiz kahramanlara ait olmali.

zira boylesine guzel sozleri - millet olarak- tepemize cokmus olanlara yar etmemek herkese karsi gosterilebilecek en buyuk saygidir.

mehmet akif ersoy'un çanakkale şehitlerine adlı şiirinde gecen cümledir.

küçüklüğümün en akılda kalıcı cümlesidir.

mehmet akif ersoy'un çanakkale şehitlerine yazdığı şiirden can alıcı bir dize.