bir günün fotoğrafı nasıl çekilir

murathan munganın eski 45likler şiir kitabından bir şiir.

KIZ

aztek çağrışımlı siyah testi
koşarak geçer kahkahaları
duyarlık gömüleriyle çocuk
gökyüzü görünür ellerini aralamasından
bir gençlikten firar yağmur mevsimlerinde
nedendir kaçırılmış sevgiler bir gönül yoklamasından

OĞLAN

acılarını düşünmek bir denklem
gizli köprüleri hiç kullanılmamış
ağlaması tasavvur zor bir ikona
düşen gözlerinden ilkyaz kestaneleri değil
bulunmamış bir yeryüzü
ağlayan her sabahın acılı topuğunda
gülüşü çocuklar gezdirir
sevmek yine de bir sarraf işidir
yeryüzü kitaplığında

ÖTEKi

seninle ancak bir gülüşe başlanır
bir kül memleketinde dört mevsim
en uzun şubatlarla çekilmiş
bir fotoğraf ayrılığı
gibisin

BEN

bitti mi herşey
hep birileri mi vardı
yaşanan her ilişkide
bir gözyaşı
vurulan bir kuş gibi boşluğa aktı
bir gün tamamlandı böyle
geriye kendi kaldı