babaanne evindeki rutubet kokusu

anıları canlandıran kokudur. uzun bir aradan sonra bu kokuyu duyduğunuz anda gözünüzün önüne nostaljik kareler üşüşür. girersiniz eve, eskimiş koltuklar, dantelle örtülmüş eşyalar, tozlanmış fotoğraflar, guguklu saat... bir anda 5 yaşındaki; kuzenleriyle koltuktan koltuğa atlayan, yastıkların üstüne oturup atçılık oynayan, kapının yanlarına tutunarak tırmanmaya çalışan ve bunun gibi bir sürü eğlenceli hareketi yapan çocuğa dönüşüverirsiniz. özlersiniz o günleri... gerçekten rutubetten mi ya da o yaşanmışlıklardan mı bilmiyorum ama farklı bir kokusu vardır o evin... sığınağınızdır...

mis gibi kokudur. hayat kokar. zaman kokar. bazen hüzün bazen sevinç kokar ama iyidir, güzeldir.