annenin dovdugunu kabul etmemesi

çocukluk dönemimizde sürekli başımıza gelen olaylardan biridir. her zaman çeşitli darbelere maruz kalmış çocuğun annesi gelip "bak ahmet'in annesi, ahmet'i hep dövüyormuş" demesinden sonra "e anne sende beni hep dövüyorsun" diyince annenin "eşşek sıpası ben seni ne zaman dövdüm" diyerek inkar etmesi olayıdır. bu muhabbetten sonra da çocuk temiz bir sopa yer ve yine yediği dayakla kalır, unicef'e şikayet etse bile faydası yoktur.

kabul etse bile en fazla terlik firlattigini ya da kicina iki saplak attigini iddia eden anne savunmasidir. *

aksam babaya sikayet esnasında anne savunmaya gecer inkar yoluyla hic bir zaman kabul etmez.

annenin sosyal yalan söylemesidir.

bazı anneler de vardır ki tam tersine "evet seni dövdüm ama çok pişmanım. özür dilerim oğlum."der.*

+ aaa nasıl yalan nasıl yalan... elimi bile kaldırmadım ben size küçükken...
-doğru tabi " babanız gelsin vallahi söyleyeceğim" ler dayaktan beter, yedin küçüklüğümüzü kadın. babamın eve gelme saati yaklaştı mı kurbanlık koyun gibi az bakmazdık gözüne. insafsız.. meeleye meeleye terlikler aranırdı evde.. gel buraya kaçma ısırcam o tombul kollarından... ispikçi...
(bkz: yemedim yedirdim dövmedim dövdürdüm) *

anneye dövdüğünü söylediğinde ;
- aaa siz döven anne görmemişsiniz size döven anne lazım tabi hıh... tribiyle sonlanacak hadisedir.