bugün

Bu kişi benim. Olmuyor bir türlü gurur, onur falan hiçbiriyle de alakası yok. Canımı da verecek kadar seviyorum. Ama gösteremiyorum, söyleyemiyorum. Onları sevmediğimden şüpheleniyorlar, yine söyleyemiyorum. Bu durum bitiriyor beni, canım sıkılıyor günlerce ama yapamıyorum. Bir kavga oluyor ağzıma geleni sayıyorum ama bir tane bile sevgi sözcüğü söyleyemiyorum. Dışarıda çok konuşkan bir insan olmama rağmen evde çok az konuşuyorum mesela. Buraya yazıyorum ki bir gün ölürsem arkadaşlarım bu entryi onlara göstersinler diye yoksa ben bu sevgiyi gösteremiyorum. Bunu göstermek için ölmeye değer mi bilemiyorum ama bunu düşünüyorum.
evet bu çok değişik bir olay galiba çoğu kişide var.
Öfke, nefret ve diğer her türlü olumsuz duyguyu yansıtırken sorun yaşayan insan pek azdır. Ama iş sevgiye gelince herkeste bir saklama, gösterememe hali.. ben bunun utançtan kaynaklandığını düşünüyorum. Sevgisini gösterirse zayıf görüneceğini düşünüyor bence çoğu insan. Keşke sevgiden kaçtıkları kadar nefretten öfkeden de kaçsalar, onları da gösteremeseler.
bu kişilerden biri benim, babama bir kez bile sarılmadım ki belki de babam dünyanın en iyi insanıdır. öldü, keşke sarılsaydım doya doya, çok özledim. Ertelemeyin.
Ailenin bizim onlara sizi seviyorum diyebilecek şekilde yetiştirmemiş olmasından kaynaklanan durum.
Biri de benim
Çünkü çok uzun zaman oldu onları kaybedeli.