çocuk hakları evrensel beyannamesi

20 kasım 1959 da birleşmiş milletler genel kurulu nun oybirliği ile kabul ettiği beyannamedir.
beyanname tam metni:

önsöz:
birleşmiş milletler halkları, teşkilatın yasası ile temel insan haklarına ve insanın saygınlık ve değerine olan inançlarını teyit ettikleri ve daha büyük bir özgürlük içinde sosyal gelişme ve daha iyi yaşam koşullarını gerçekleştirmeye kararlılıklarını ifade ettikleri için,
birleşmiş milletler, insan hakları evrensel beyannamesi ile ırk, renk, cinsiyet, dil, din, siyasi veya öteki görüşleri, ulusal veya sosyal kökenleri, mülkiyet, doğduğu zamanki veya sonraki statüsü gibi nedenlerle herhangi bir ayrıma uğramadan, herkesin ilan edilen hak ve özgürlüklere sahip olması gerekytiğini beyan ettiği için,
ruhen ve bedenen tam olarak gelişmemiş bir varlık olan çocuğun, doğmadan önce ve sonra uygun yasal tedbirlerde dahil, özel korunma ve ihtimama ihtiyacı olduğu için,
çocuğun özel ihtimama ihtiyacı olduğu 1924 cenevre çocuk hakları beyannamesi nde ve insan hakları evrensel beyannamesi ve çocuk refahıyla ilgili özel dernekler ve kuruluşların statüsünde kabul edildiği için,
insanlık, çocuğa verebileceğinin en iyisini vermek zorunda olduğu için,

genel kurul:
mutlu bir çocukluk devresi geçirmesine ve burada belirlenen hak ve özgürlükleri hem kendi, hem de toplumun yararına kullanacağı ümidi ile bu beyanname yi ilan ile, bu beyanname de tanınan hakların teslim edilmesi ve sıralanan ilkeler çerçevesinde gerçekleştirilmesi için gerekli yasal ve öteki bütün tedbirleri almaları için, birey olarak erkek ve kadınlara, gönüllü kuruluşlara, yerel makamlara ve ulusal hükümetlere çağrıda bulunur:

ilke 1: her çocuk, bu beyanname de belirtilen haklardan yararlanmalıdır. her çocuk, kendisinin veya ailesinin ırkı, rengi, cinsiyeti, dili, dini, politik veya başka konulardaki görüşleri, ulusal veya sosyal kökeni, mülkiyeti, doğduğu zamanki ve sonraki statüsü ne olursa olsun hiçbir tercih veya ayrıcalık yapılmadan bu haklardan yararlandırılmalıdır.

ilke 2: çocuk, sağlıklı ve normal bir biçimde ve özgürlük ve saygınlık içinde bedenen, zihnen, manen, ruhen ve sosyal açıdan gelişebilmesi için özel himaye görmeli, gerekli fırsat ve kolaylıklardan yararlandırılmalıdır.
bu amaçla hazırlanacak yasalarda çocuğun lehine olacak husular gözönünde bulundurulmalıdır.

ilke 3: çocuk, doğduğu andan itibaren bir isme ve vatandaşlığa hak kazanmalıdır.

ilke 4: çocuk, sosyal güvenlikten yararlanmalıdır.
sağlıklı bir biçimde büyüyüp gelişebilmesi olanağı verilmeli; bu amaçla, doğum öncesi ve sonrası bakım da dahil çocuğa ve annesine özel ilgi ve ihtimam gösterilmelidir. çocuk yeterli beslenme, konut, dinlenme ve tıbbi hizmet haklarına sahip olmalıdır.

ilke 5: bedenen, zihnen veya sosyal açıdan özürlü çocuklara durumlarının gereğine uygun olarak özel muamele yapılmalı, özel eğitim ve bakım sağlanmalıdır.

ilke 6: kişiliğin tam ve uyumlu olarak gelişebilmesi için çocuğun sevgi ve anlayışa ihtiyacı vardır. çocuk mümkün olan hallerde, ana ve babasının himaye ve sorumluluğunda, bu olmadığı zaman bile şefkat ve maddi ve manevi güvenlik duyguları içinde büyümeli; olağanüstü durumlar dışında, en narin yıllarında annesinden ayrılmamalıdır. ailesi ve yeterli desteği olmayan çocuklara, toplum ve resmi makamlar özel ilgi göstermek zorundadır.
mümkün olduğunda çok çocuklu ailelere devletin ve başka kaynakların yardım sağlaması uygun olur.

ilke 7: en azından ilkokul eğitiminin ücretsiz ve zorunlu olarak sağlanması çocuğun hakkıdır.
çocuğa genel kültürünü artıracak ve yeteneklerini, sağduyusunu, manevi değerleriyle, toplumsal sorumluluklarını fırsat eşitliği içinde geliştirmesine el verecek ve topluma yararlı bir kişi olmasını sağlayacak bir eğitim verilmelidir.
çocuğun eğitim ve rehberliğinden sorumlu kişiler için rehber ilke, çocuğun yüksek çıkarları olmalıdır. bu hususta en büyük sorumluluk öncelikle ana babaya düşer.
çocuk eğitimle aynı amaçları taşıyan oyun oynamak ve dinlenmek imkanlarına sahip olmalıdır.toplum ve resmi makamlar bu imkanlardan yararlanmasını sağlamalıdır.

ilke 8:
çocuk, her tür koşulda ilk önce korunacak ve yardım edilecekler arasında olmalıdır.

ilke 9: çocuk, her tür ihmal, zulüm ve sömürüden korunmalıdır. çocuk, her ne biçimde olursa olsun satılmamalıdır.
çocuğun, uygun asgari çalışma yaşına ulaşmadan çalışmasına izin verilmemeli, sağlık veya eğitimini aksatacak, veya beden, zihin ya da ruh gelişimini engelleyecek herhangi bir iş veya mesleğe girmesine hiçbir zaman izin verilmemelidir

ilke 10: çocuk, ırk, din veya öteki nedenlerden ayrımcılığı teşvik eden uygulamalardan korunmalıdır. çocuk, anlayış, hoşgörü, insanlar arasında dostluk, barış ve evrensel kardeşlik ruhuyla büyütülmeli ve tüm enerji ve yeteneklerini insanlık yararına sunması gerektiğinin bilincine varmalıdır.

ortada bir beyanname var ve bu beyannameyi bütün dünya ülkeleri kabul etmiş ya da etmek zorunda bırakılmış durumda ama çocuklarımız hala acı çekiyor ve birey yerine konulmuyorlar.
işlediğimiz suçların farkına varmamız için yukarıdaki metni adam gibi bir kez okumamız bile yetecektir.
buradan ülkemi ve dünyayı yönetenlere seslenmek isterim;
altına imza attığınız ya da oturduğunuz mevkilerin gereği uymak zorunda olduğunuz evrensel kurallara lütfen uyunuz ve uydurunuz.