rezil olmak

az önce başıma gelmiştir. sahnede şiir okurken, şiiri tamamen karıştırdım. Sonra takıldım bir yerde, baktım olmuyor "müziği kesin" dedim ve ekledim. "sahnelere alışığım, ama ilk kez şiir okuyorum ve başıma gelmesini istemediğim bir şey oldu şimdiki. sizden bir isteğim var, sokakta beni görürseniz gülmeyin. bir alkış alsam." salon koptu o an, ayağa kalkıp alkışlayanlar oldu. "işte bu" dedim ve sonra teşekkür ettim. alkışı kesmediler ve ellerimi yumruk yapıp kaldırdım, salondan kendimi attım kankamla. bir paket sigarayı bitirdik. ama aslında karizma da yapmış olabilirim lan. her neyse, gören güldü o ayrı. sonra iki kez daha alkışlamışlar ama ben yoktum tabii.
herkesin başına gelebiliyor. takmayın lan! hayat ipince yaşanması gereken bir şey değil. arada güzel anılara ihtiyacınız var.